90 lat temu urodził się Pier Paolo Pasolini

Pier Paolo Pasolini urodził się 5 marca 1922 w Bolonii. Zmarł 2 listopada 1975 w Ostii, zamordowany przez młodego kochanka.

Przyglądając się jego twórczości zobaczymy prawdziwego człowieka renesansu. Pasolini to pisarz, scenarzysta i reżyser filmowy, także teoretyk filmu, malarz i poeta. Jako scenarzysta współpracował m.in. z Federico Fellinim ("Noce Cabirii"). Zdeklarowany, choć nieortodoksyjny marksista (w 1949 roku wyrzucono go z partii komunistycznej jako "człowieka moralnie bezwartościowego") i jednocześnie katolik tworzył wizjonerskie, wysmakowane plastycznie obrazy, często szokujące za sprawą swobodnego podejścia do seksualności.


Był jednym z twórców nowego, intelektualnego - choć jednocześnie niesłychanie zmysłowego języka kina. Jego filmy nikogo nie pozostawiały obojętnym - niemal zawsze wywoływały skandal (wielokrotnie stawał przed sądem m.in. za obrazę uczuć religijnych), a jednocześnie nierzadko zyskiwały aprobatę najwyższych władz kościelnych.

- Pokazywał realność nasyconą religijnym uniesieniem, a zarazem bezczelnie seksualną. Roland Barthes twierdził, że jego tworczość była jak przykre rozpoznawanie mroku, przerażenie ułomnością człowieczeństwa. Ciało dla Pasoliniego było tym, co najpiękniejsze i najstraszniejsze w człowieku. Nie przypadkiem zawsze ustawiał kamerę na wysokości krocza, twierdził, że jedynym niezakłamanym językiem jest język reakcji seksualnych. - pisał Łukasz Drewniak w "Dzienniku" przy okazji polskiego wydania dramatów Pasoliniego.

Jego twórczość można podzielić na pięć kategorii: wczesne, nawiązujące do poetyki neorealizmu opowieści z życia rzymskiego lumpenproletariatu ("Włóczykij", "Mamma Roma"), witalne adaptacje literackie ("Dekameron", "Opowieści kanterberyjskie"), ekranizacje antycznych tragedii ("Medea","Król Edyp"), filmy łączące tematykę religijną z lewicowym, marksistowskim przekazem ("Ewangelia wg Mateusza", "Ptaki i ptaszyska") oraz mroczne, ekstremalne prowokacje intelektualne uświadamiające dwuznaczny charakter relacji między jednostką a władzą - czyli społeczeństwem ("Salo czyli 120 dni Sodomy", "Chlew").

Pasolini zginął zamordowany przez kochanka na plaży w Ostii dwa tygodnie przed premierą "Salo". Rzeczywiste motywy jego śmierci do dziś pozostają niewyjaśnione.