Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Pier Paolo Pasolini
URODZONY: 05 marzec 1922, Bolonia
ZMARŁ: 02 listopad 1975 w wieku 53 lat, Ostia (Włochy)
Filmografia
SCENARIUSZ (10)
1974
Kwiat tysiąca i jednej nocy
Scenariusz
1972
Opowieści kanterberyjskie
Scenariusz
1971
Dekameron
Scenariusz
1969
Chlew
Scenariusz
1967
Król Edyp
Scenariusz
1964
Ewangelia według św. Mateusza
Scenariusz
1961
Włóczykij
Scenariusz
1960
Słodkie życie
Scenariusz
1960
Piękny Antonio
Scenariusz
1957
Noce Cabirii
Scenariusz
PION REŻYSERSKI (7)
1974
Kwiat tysiąca i jednej nocy
Reżyser
1972
Opowieści kanterberyjskie
Reżyser
1971
Dekameron
Reżyser
1969
Chlew
Reżyser
1967
Król Edyp
Reżyser
1964
Ewangelia według św. Mateusza
Reżyser
1961
Włóczykij
Reżyser
AKTOR (3)
1972
Opowieści kanterberyjskie
Geoffrey Chaucer
1971
Dekameron
Student Giotta (jako P.P. Pasolini)
1967
Król Edyp
Posłaniec (nie występuje w napisach)
Opis
Filmowiec i poeta, prowokator i skandalista, jeden z najbardziej oryginalnych twórców włoskiego kina. Zadebiutował jako poeta, mając 19 lat, później publikował swoje powieści i eseje, manifestując zarówno swe lewicowe poglądy, jak i skłonności homoseksualne. Prowokator i obrazoburca trafił do kina w połowie lat 50., uczestnicząc w pracach scenopisarskich, między innymi przy filmach „Noce Cabirii” (1957) Federico Felliniego czy „Piękny Antonio” (1960) Mauro Bologniniego. Jako samodzielny reżyser zadebiutował filmem „Włóczykij” (1961) , wywodzącym się z ducha neorealizmu. Międzynarodowe uznanie przyniosła mu „Mama Roma” (1962) z wielką kreacją Anny Magnani. Za nowelę „Twaróg” z filmu „RoGoPaG” (1962) został skazany za obrazę uczuć religijnych. Jednak jego „Ewangelia według świętego Mateusza” (1964), odczytująca Nowy Testament z pozycji marksistowskich, została przyjęta entuzjastycznie na festiwalu w Wenecji, gdzie wyróżniono ją Srebrnym Lwem. Później Pasoloni zwrócił się w stronę wielkiej literatury, przedstawiając tzw. trylogię życia: „Dekameron” (1971, Srebrny Niedźwiedź w Berlinie), „Opowieści kanterberyjskie” (1972, Złoty Niedźwiedź w Berlinie) i „Kwiat 1001 nocy” (1974, Wielka Nagroda Jury w Cannes), co nie przeszkodziło mu nadal szokować i oburzać „Teorematem” (1968), „Chlewem” (1969) czy wysnutym z markiza de Sade obrazem faszystowskiej Republiki Salo „Salo, czyli 120 dni Sodomy” (1975), natykającym na kłopoty cenzuralne w kilkunastu krajach świata. Pasolini został zamordowany w tajemniczych okolicznościach na wysypisku śmieci w podrzymskiej Ostii/
Konrad J. Zarębski
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024