Kanał

Warszawa, 1944 rok. Powstanie zbliża się do końca. Po nieudanej próbie przebicia się przez stanowiska niemieckie kompania porucznika „Zadry” wchodzi do kanału na rogu Bałuckiego i Szustra na Mokotowie. Kierują się w stronę Śródmieścia, ale z ponad czterdziestu powstańców nie ocaleje nikt. Oddział zostaje niebawem rozbity na trzy mniejsze grupki ludzi błąkających się po omacku w cuchnących czeluściach stolicy. Łączniczkę „Stokrotkę” i rannego „Koraba” zatrzymała krata u wylotu kanału; „Halinka” popełniła samobójstwo; kompozytor Michał dostał pomieszania zmysłów. „Mądry” wyszedł przy Dworkowej wprost na niemiecki patrol. Po siedemnastogodzinnej wędrówce kanałami „Zadra”, „Kula” i „Smukły” trafiają wreszcie na właściwy właz. Kapral ginie podczas rozbrajania wiszących u wyjścia granatów, a „Zadra” wraca do kanału po swoich żołnierzy, nie wiedząc, że podzielili los „Mądrego”.
Pierwszy film poświęcony tragedii powstania warszawskiego i żołnierzom AK, otwierającym nurt nazwany niebawem polską szkołą filmową. Dzieło pełne ekspresyjnych, metaforycznych obrazów spajających romantyczną filozofię z wątkiem polskiej śmierci.