Kiler

Akcja filmu rozgrywa się w drugiej połowie lat 90. w środowisku „elity” tak zwanej przestępczości zorganizowanej. Z rąk zawodowego zabójcy, nieuchwytnego Kilera, ginie gangster Gilotyna. Komisarz Ryba, indagowany przez dziennikarkę Ewę stwierdza przed kamerami, że Kiler to wymysł mediów. Wkrótce potem policja aresztuje niejakiego Jerzego Kilera, twierdzącego, że jest uczciwym obywatelem, taksówkarzem. Niestety, współaresztanci także widzą w nim legendarnego mordercę, zwłaszcza że Jerzy staje się mimowolnym sprawcą śmierci znienawidzonego przez więźniów Uszata. Zapada decyzja o przeniesieniu go do innego aresztu. Kiler ląduje w … luksusowej willi. Dom należy do Siary, mistrza machinacji finansowych na styku świata mafii i polityki. Siara, przekonany że ma do czynienia z profesjonalistą, zleca Kilerowi dwie sprawy: zabicie nielojalnego wspólnika, senatora Lipskiego (miał on odebrać kontener gotówki, stanowiącej zapłatę za sprzedani Kolumbijczykom Pałacu Kultury) oraz zlikwidowanie zbyt dociekliwej dziennikarki Ewy. Natomiast żona Siary, Rysia, prosi Kilera aby zabił jej męza. Zdezorientowany Jerzy ostrzega Ewę i Lipskiego o zamiarach Siary. Lipski występuje z kontr zleceniem na zabicie Siary. Kiler (depcze mu po piętach komisarz Ryba) z pomocą Ewy kręci dokument rzekomego wypadku samochodowego, w którym zginął Lipski i pokazuje kasetę Siarze. Zachwycony Siara domaga się jeszcze połówki banknotu, którą senator miał przy sobie i dzięki której mógłby odebrać kolumbijską forsę. Kiler, ścigany i przez gangsterów i przez policję, musi wznieść się na wyżyny sprytu i sprawności fizycznej, aby wyjść cało z nieprawdopodobnych opresji.
W „Kilerze” Juliusz Machulski pokazał najwyższą formę twórczą od czasu filmu „Seksmisja”. Brawurowa akcja, udział najpopularniejszych aktorów, inteligentne dialogi, perfekcyjny scenariusz i satyryczne obserwacje obyczajowe zapewniły tej komedii wielki sukces frekwencyjny. Zachęcony reżyser nakręcił wkrótce sequel – „Kilerów 2-óch”.