Jerzy Stuhr w ramach cyklu "Poza kadrem"

Ideą cyklu "Poza Kadrem" są przeglądy filmów wskazanych przez zaproszonych aktorów i aktorki oraz nietuzinkowe spotkania z artystami, z premedytacją odbiegające od ogranej konwencji rozmowy o twórczości. Chcemy zainicjować taką sytuację, dzięki której będziemy mogli  poznać naszych gości od zupełnie innej strony, namówić ich do wspomnień, opowiedzenia niejednokrotnie zapomnianych (lub przemilczanych) historii z planów filmowych, zdradzenia sekretów pracy przy danych produkcjach, przywołania początków kariery, przypomnienia debiutanckich ról, a może nawet zapomnianych skandali, a tym samym – odkrywać ciekawe momenty z historii polskiego kina. W cyklu Poza Kadrem chcielibyśmy udowodnić, że aktor – obok reżysera – jest jednym z najważniejszych filmowych twórców. Nierzadko od jego zaangażowania, sugestii co do granej postaci, a także talentu zależy sukces produkcji. Właśnie dlatego zależny nam, by zgłębić warsztat artystów, zaznajomić się ze sposobami ich pracy oraz poznać intrygujące momenty z planów filmowych, zapamiętane przez nich samych, których widz najprawdopodobniej nie dostrzeże w kadrze.

Poza Kadrem – Jerzy Stuhr:

retrospektywa filmów:
13 – 23 grudnia 2013
Iluzjon – Muzeum Sztuki Filmowej

spotkanie z Jerzym Stuhrem:
13 grudnia po filmie "Amator" (projekcja o godz. 19:00)
Iluzjon – Muzeum Sztuki Filmowej

Bilety na seanse 11-16 zł
Na wystawę wstęp wolny
Na spotkanie z aktorem wstęp wolny

Jerzy Stuhr – aktor, reżyser teatralny i filmowy, pedagog. Urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Podczas studiów związany był z krakowskim Teatrem STU, po dyplomie został zaangażowany do Starego Teatru w Krakowie. Jedną z jego pierwszych ról teatralnych, była postać Belzebuba w „Dziadach” Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego (1973). Lata 70. to również okres pierwszych poważnych ról filmowych – „Spokój”, "Blizna" i "Amator" Krzysztofa Kieślowskiego, "Wodzirej" i „Szansa” Feliksa Falka, „Bez znieczulenia” Andrzeja Wajdy. Na początku swojej aktorskiej kariery zagrał też wybitne role w spektaklach: „Biesy” Dostojewskiego w reżyserii A. Wajdy i „Matce” Witkacego w reżyserii J. Jarockiego. Później wystąpił również w „Nocy listopadowej” Stanisława Wyspiańskiego (1974) oraz w „Emigrantach” Sławomira Mrożka (1976), wyreżyserowanych przez Andrzeja Wajdę. W latach 80. Stuhr zagrał tytułową rolę „Hamleta” w sztuce Szekspira wystawionej przez Wajdę w Teatrze Starym. W tym okresie wystąpił również w kilku filmach – wcielił się w postać Maksa w komedii Juliusza Machulskiego "Seksmisja" (1983), później zagrał w "Kingsajz" (1987) i "Deja vu" (1989) tego samego reżysera. Ważnymi kreacjami były również role w „O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” Piotra Szulkina (1984) i tytułowa postać w „Obywatelu Piszczyku” Andrzeja Kotkowskiego (1988). Współpracę z Kieślowskim kontynuował swoim udziałem w filmie „Dekalog X” (1988) oraz w „Białym” (1993). Jako reżyser zadebiutował obrazem „Spis cudzołożnic” (1994) zrealizowanym na podstawie prozy Jerzego Pilcha. Trzy lata później nakręcił „Historie miłosne”, następnie: „Tydzień z życia mężczyzny” (1999), "Duże zwierzę" (2000), „Pogodę na jutro” (2003) i „Korowód” (2007). Jerzy Stuhr ma na swoim koncie kilkanaście spektakli telewizyjnych, m.in.: „Iwona, księżniczka Burgunda”, „Poskromienie złośnicy”, „Mieszczanin szlachcicem”, „Ożenek”, „Oświadczenie”, „Szkoła żon”. W latach 90. Stuhr poświęcił się także pracy pedagogicznej. W latach 1990-1996 był rektorem w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, ponownie na to stanowisko został wybrany w 2002 roku. W 2007 roku został doktorem honoris causa Uniwersytetu Śląskiego

w Katowicach, gdzie jest też wykładowcą. W 2008 roku otrzymał Złotą Kaczkę dla „najlepszego aktora komediowego stulecia”. 12 listopada 2012 roku otrzymał Złote Berło - nagrodę Fundacji Kultury Polskiej za „wspaniałe dzieła teatralne i filmowe, przejmujące i porywające kreacje aktorskie oraz refleksyjną i niebanalną memuarystykę”.