Amator

Trzydziestoletni Filip Mosz mieszka w małym miasteczku i jest zaopatrzeniowcem w zakładzie przemysłowym. Zostaje szczęśliwym ojcem córeczki. Kupuje kamerę filmową, gdyż postanawia zapisywać na taśmie etapy rozwoju swojego dziecka. W pracy otrzymuje od dyrektora nieoczekiwaną propozycję sfilmowania jubileuszu dwudziestopięciolecia zakładu. Przedstawiony materiał zostaje oceniony pozytywnie i dyrektor proponuje Filipowi zorganizowanie klubu filmowego na terenie fabryki. Pierwszy film zrealizowany przez Filipa zdobywa nagrodę na festiwalu filmów amatorskich. Od tej chwili bohater nie rozstaje się z kamerą. Jego życie osobiste zaczyna ulegać rozkładowi. Żona skarży się na stałą nieobecność Filipa w domu i coraz częściej się z nim kłóci. Drażni ją pasja męża. Tymczasem Mosz realizuje krytyczny reportaż o miasteczku, a później kręci film poświęcony staremu robotnikowi - kalece. Organizuje w klubie spotkanie z Krzysztofem Zanussim. Wkrótce potem telewizja emituje reportaże Filipa. Reakcje mieszkańców miasteczka są przychylne, ale dyrektor jest niezadowolony.Tłumaczy Filipowi, że jego filmy są szkodliwe. Filip stara się walczyć z poglądami dyrektora, ale sam nie jest pewny swoich racji, Załamany nerwowo, postanawia zrezygnować z kręcenia filmów i poświęcić czas rodzinie. Po powrocie do domu dowiaduje się, że żona odeszła z dzieckiem. Filip bierze do ręki kamerę i zaczyna przed nią opowiadać historię swego życia.
Pesymistyczna opowieść o człowieku, który próbuje rejestrować otaczającą go rzeczywistość. Najpierw zyskuje poparcie i akceptację władzy, a później, kiedy jego pasja staje się niewygodna, zostaje odepchnięty i odtąd może już opowiadać tylko o sobie. W systemach autorytarnych ludzie poszukujący prawdy są skazani na introspekcję.