Andrzej Domalik – między kinem, teatrem a literaturą

Pochodzi z Góry Śląskiej. W latach 1969-1972 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwent Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1982). Współpracował z Jerzym Antczakiem przy realizacji „Nocy i dni” (1975), był II reżyserem „Pasji” (1977) Stanisława Różewicza oraz dwóch filmów Edwarda Żebrowskiego: „Szpital Przemienienia” (1978) i „W biały dzień” (1980).

Jako twórca telewizyjny zadebiutował w 1981 roku – zainspirowanym „Czarnym mnichem” Antoniego Czechowa – „Cieniem”, a jako autor pełnometrażowego filmu kinowego – udaną ekranizacją opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza „Zygfryd”, rozgrywającym się w latach trzydziestych ubiegłego wieku wnikliwym studium psychologicznym fascynacji starego profesora młodym cyrkowcem (nagroda za debiut w Gdańsku, a także w Taorminie). Przed wojną toczy się również akcja jego następnego filmu – „Schodami w górę, schodami w dół” (1988) to adaptacja znanej książki Michała Choromańskiego, poświęconej zakopiańskiej bohemie. Do prozy Iwaszkiewicza powrócił w „Nocnych ptakach” (1992), ekranizacji opowiadania „Stracona noc”, a do Czechowa – w „Łóżku Wierszynina” (1997), choć nie jest to adaptacja utworu rosyjskiego dramaturga, a autorska opowieść reżysera, rozgrywająca się w teatrze, gdzie właśnie trwają próby do „Trzech sióstr”.

Domalik jest również autorem kilku filmów dokumentalnych, głównie o tematyce muzycznej, m.in. „Nie bój się tego…” (1982) – o zespole Perfekt, oraz „Polski jazz” (1985), a także reżyserem wielu udanych spektakli teatralnych i telewizyjnych. W latach 1993-2005 był związany ze stołecznym Teatrem Dramatycznym, a od 2011 pełni funkcję dyrektora artystycznego Teatru Ateneum w Warszawie. Jest także wykładowcą stołecznej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, od roku 2016 pełni funkcję prorektora ds. naukowych tej uczelni.