45 lat temu powstało "Dziecko Rosemary"

Dzisiaj mija 45 lat od premiery "Dziecka Rosemary", jednego z najsłynniejszych dzieł Romana Polańskiego.

Fabuła filmu "Dziecko Rosemary" koncentruje się na młodym małżeństwie aktora Guya Woodhouse'a i Rosemary, którzy wynajmują mieszkanie w starej nowojorskiej kamienicy. Woodhouse'owie poznają sąsiadów Minnie i Romana Castavetów. Guy jest pod ich wrażeniem, ale Rosemary zachowuje wobec nich rezerwę. Kilka tygodni później dziewczyna dowiaduje się, że jest w ciąży i wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy.

Roman Polański dokonał pewnej zmiany w odniesieniu do oryginału. - Cały pomysł "Dziecka Rosemary" kłócił
się z moją racjonalną wizją świata. Aby więc film stał się wiarygodny, postanowiłem zastosować pewien wybieg: dopuścić interpretację, że nadprzyrodzone przeżycia Rosemary są wytworem jej wyobraźni. Cała historia oglądana z jej punktu widzenia mogła wydawać się jedynie ciągiem koszmarnych zbiegów okoliczności, produktem rozgorączkowanej fantazji bohaterki - tłumaczył reżyser w swojej książce pt. "Roman".


Kadr z filmu "Dziecko Rosemary". Fot. Forum.

Do roli Rosemary wytwórnia zaproponowała Mię Farrow. - Wiedziałem o niej tylko, że jest żoną Franka Sinatry. (...) Mia nie odpowiadała wprawdzie ani opisowi Levina, ani mojemu wyobrażeniu Rosemary - typowo amerykańskiej dziewczyny, silnej i zdrowej - ale jej umiejętności aktorskie były tak oczywiste, że zaangażowałem ją bez próbnych zdjęć - podkreślał po latach Polański. Młoda aktorka postrzegała udział w "Dziecku Rosemary" jako szansę na rozwój kariery. Wybór tej roli nie podobał się natomiast Frankowi Sinatrze. Piosenkarz i aktor chciał, aby Farrow zagrała z nim w filmie "Detektyw", którego termin produkcji był zbliżony do "Dziecka Rosemary". Aktorka postanowiła jednak wystąpić u Polańskiego. Kandydatami do roli męża Rosemary byli m.in. Warren Beatty, Robert Redford czy wówczas jeszcze mało znany Jack Nicholson. Ostatecznie wybór padł na Johna Cassavetesa
- aktora i reżysera filmów niezależnych.

Zdjęcia we wnętrzach miały powstawać w studiach w Los Angeles, a plenery w Nowym Jorku, m.in. przed budynkiem Dakota, przed którym kilka lat później - w 1980 roku - zginął John Lennon. Przed rozpoczęciem właściwych prac, przez dwa tygodnie trwały próby, utrwalane przez Polańskiego na sprzęcie wideo - będącego wówczas nowością. - Podczas prób Cassavetes okazał się pełen dobrej woli i chętny do współpracy, ale natychmiast po rozpoczęciu zdjęć, jakby chcąc udowodnić, że słusznie ma opinię aktora trudnego, zaczął
kwestionować każdy szczegół reżyserii w odniesieniu do własnej roli - wspominał reżyser.


Mia Farrow w filmie "Dziecko Rosemary". Fot. Criterion.

O wiele lepiej wypadała współpraca Polańskiego z Farrow. - Poza planem Roman zachowywał się wobec mnie nieśmiało, lecz na planie porozumiewaliśmy się bez kłopotów. Promieniował zaraźliwym entuzjazmem, któremu jedynie nieliczni byli się w stanie oprzeć, wiedział też dokładnie, co i jak powinno być zrobione - wspominała aktorka w swojej autobiografii "Wszystko, co minęło". Polański kręcił często długie sceny w jednym ujęciu. Ze względu na perfekcjonizm reżysera, sekwencje trzeba było powtarzać kilkadziesiąt razy. Taki tryb pracy powodował opóźnienia wobec założonego harmonogramu, co mogło zaowocować zwolnieniem Polańskiego. Reżysera uratowało jednak zadowolenie szefów wytwórni z powstających materiałów.