Tokijska opowieść

Dwoje mieszkających na prowincji starych ludzi wyrusza do Tokio, by odwiedzić swoje dzieci. Spotyka ich jednak rozczarowanie, ponieważ zapracowani młodzi ludzie nie mają czasu, by zająć się nimi. Za ich namową rodzice wyjeżdżają do uzdrowiska Atami, ale czują się tam źle i postanawiają wrócić do Tokio. Tu matka spędza noc u owdowiałej podczas wojny synowej, zaś ojciec upija się. Wizyta u kolejnej córki, w Osace, kończy się tragicznie...

Jak uznała ówczesna krytyka, temat przepaści dzielącej starą i młodą generację zyskał w Tokijskiej opowieści dojrzałość i pełnię. Utrzymana w powolnym rytmie narracja podporządkowana jest psychice bohaterów, ich doznaniom i uczuciom, wprowadzając ton zadumy nad losem bohaterów i łagodnej wyrozumiałości wobec postaw ludzi. Mistrzowsko zagrany film o bolesności przemijania jest jednym z największych dokonań mistrza japońskiego kina, który niestety nie jest reżyserem tak znanym jak na to zasługuje jego twórczość.