Aktorzy prowincjonalni

Do prowincjonalnego teatru przyjeżdża reżyser z Warszawy. Wystawia "Wyzwolenie" Wyspiańskiego, a w głównej roli obsadza trzydziestoletniego Krzysztofa, najzdolniejszego aktora w zespole. Krzysztof jest pełen zapału i pomysłów, ale lekceważąca postawa reżysera-karierowicza działa nań jak zimny prysznic. Musi jednak grać, a frustrację i napięcie rozładowuje w domu. Jego żona Anka, aktorka u teatrze lalkowym, również nie znajduje satysfakcji w wykonywanej pracy.

Po premierze, mimo triumfalnych nastrojów w teatrze, Krzysztof ma poczucie, że znów nie powiedział publiczności czegoś istotnego, czegoś od siebie. Rozwiewają się szanse na nowe interesujące propozycje. Rosną nieporozumienia między Krzysztofem i Anką. Kobieta odchodzi. Po nieudanej próbie samobójczej Krzysztof oświadcza dyrektorowi, że nie będzie więcej grał roli Konrada. Zaczyna mówić kwestiami z dramatu. Załamany, zjawia się u Anki za kulisami teatru kukiełkowego. Dochodzi do smutnego pojednania. Małżonkowie nie wierzą w jakąkolwiek zmianę u ich życiu.

Teatr w teatrze i teatr w filmie - te dwie konwencje zastosowane przez reżyserkę okazały się zaskakująco świeże, a tekst Wyspiańskiego - aktualny.