Kuchnia polska

Próba rozrachunku z komunistyczną przeszłością pierwszej połowy lat 50., zainspirowana artystycznym sukcesem "Przesłuchania" Ryszarda Bugajskiego. W obu filmach podobnie dramatyczną rolę zagrała Krystyna Janda. Równolegle powstały wersja kinowa "Kuchni" i 6-odcinkowy serial telewizyjny. Krytycy podkreślali dobre, sugestywne aktorstwo całej obsady, ale też z przekąsem odnotowali "troskę o tzw. szeroką widownię" i ustępstwa na rzecz jej gustów.
W roku 1945 r. do kraju powracają masowo żołnierze Armii Polskiej walczący na Zachodzie. Jest wśród nich także porucznik lotnictwa Stanisław Szymanko, który służył w siłach RAF-u. Szymanko przywozi do kraju swoją piękną żonę, Angielkę Margaret. Młodzi zamieszkują w dużym, wygodnym mieszkaniu wraz z matką Stanisława, on dostaje pracę w lotnictwie cywilnym, ona powoli oswaja się z nową, nie zawsze dla niej zrozumiałą rzeczywistością, uczy się języka. Tak mija parę lat. W noc narodzin upragnionej córeczki szczęśliwy Stanisław tańczy i śpiewa na ulicach. Aresztuje go pierwszy napotkany patrol milicji w przekonaniu, że Szymanko cieszył się ze śmierci Stalina, który tego właśnie dnia pożegnał się ze światem. Z pozoru błaha sprawa nabiera politycznej wagi. Szymanko zostaje przekazany w ręce Urzędu Bezpieczeństwa. Przeciwko niemu przemawia pobyt w czasie wojny w Wielkiej Brytanii, żona Angielka, obecna praca w lotnictwie, a tym samym dostęp do tajemnic wojskowych. Jako rzekomego wroga ludowego państwa i szpiega obcego wywiadu Szymankę brutalnie przesłuchuje major Bolko. Chce przysłużyć się w ten sposób sekretarzowi KW, Jerzemu Bergmanowi, i utrącić jego zastępcę, Henryka Kowalczyka, popularnego w województwie byłego partyzanta, chłopskiego komunistę, który ma przyjaciół w polskim i radzieckim dowództwie LWP. Bolko chciałby zrobić z niego szpiega, do współpracy z którym miałby się przyznać torturowany Szymanko. Bergman straszy Kowalczyka, że bezpieka schwytała człowieka, który zeznał, że zastępca sekretarza kierował siatką szpiegowską. Równie podejrzana jest przyjaźń Kowalczyka z przedwojennym ziemianinem Janem Biesiekierskim, współtowarzyszem z partyzantki. Kowalczyk wykpiwa takie podejrzenia, ale o insynuacjach UB powiadamia na wszelki wypadek swych wysoko postawionych przyjaciół. W takiej sytuacji Bergman każe wymazać jego nazwisko z akt i zostawić w spokoju również Biesiekierskiego. W rękach UB pozostaje jednak nadal Szymanko, o którego uwolnienie na próżno zabiega Margaret. Nie może jednak uzyskać żadnych informacji na temat męża, adwokaci odmawiają bronienia go. Zdesperowana kobieta dociera w końcu do Bergmana, któremu od razu wpada w oko. Przyjmując przyjacielski ton, sekretarz KW informuje ją, że powinna się cieszyć, gdyż sprawa męża przeszła do sądu cywilnego. Na procesie złamany torturami Szymanko przyznaje się do rzekomego szpiegostwa i ze względu na skruchę i współpracę z UB dostaje karę "tylko" 15 lat więzienia. Zrozpaczona Margaret postanawia uciec z dzieckiem z Polski. Okazuje się to bardzo trudne. W nadziei, że Bergman ułatwi jej wyjazd, kobieta zostaje jego kochanką.