Pogrzeb Wojciecha Szczudło

Pogrzeb odbył się w Kościele Św. Marii Magdaleny w Warszawie. Wojciech Szczudło został pochowany na Cmentarzu Wawrzyszewskim. Okolicznościowe przemówienie wygłosił Zbigniew Domagalski, najbliższy współpracownik Szczudły. Razem w latach 80-tych zakładali Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe Kalejdoskop, dzisiejsze Studio Kalejdoskop. Wyprodukowali razem około 200 filmów. Kilka słów o zmarłym powiedział również Marek Drążewski, Przewodniczący Zarządu Sekcji Filmu Dokumentalnego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, gdzie Szczudło pełnił również funkcję członka Zarządu.

- Wojtek był dla mnie bardzo ważną osobą – wspomina reżyserka  i scenarzystka Małgorzata Imielska. - Znaliśmy się od 20 lat. On kochał kino. Byłam z Wojtkiem w Afganistanie, w Ameryce. Zrobiliśmy razem naprawdę sporo filmów. Najważniejsze było to, że potrafił rozwiązać każdy problem. Nawet jeżeli nie był na początku przekonany do projektu, później wchodził w niego całym sobą.


Wojciech Szczudło urodził się 3 czerwca 1951 roku w Strzelinie. Był absolwentem Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Karierę zawodową zaczynał pod koniec lat 70. jako asystent kierownika produkcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Jako kierownik produkcji uczestniczył w realizacji kilkudziesięciu dokumentów.

Od początku lat 90. był również producentem filmów dokumentalnych m.in. Marcela Łozińskiego („Wszyscy byliśmy dziećmi”, "Autoportret", „A gdyby tak się stało”), Małgorzaty Imielskiej („Młodość w czasach Zagłady”, "Dzieciństwo w cieniu śmierci", "Powiedz mi, dlaczego?", „Przeżyć Afganistan”), Ireny Kamieńskiej („Góra Kalwaria w Jerozolimie”, „Kościół na górze Syjon”, „Architekt”), Pawła Kędzierskiego („Płyniemy”), Piotra Morawskiego i Ryszarda Kaczyńskiego („Moja Moskwa”, „Teren uspokojony”, „Tata, I love you”, „Dom nad Missisipi”, „Amerykanin w PRL-u”, „Obietnica dzieciństwa”), Krzysztofa Magowskiego („Świat moich wujków”), Marii Zmarz-Koczanowicz („Miłość bez wizy”, „Miłość do płyty winylowej”, „Dzieci rewolucji”), Krzysztofa Wierzbickiego („Szkoła dla orłów”, „Tony Halik opisuje świat”), Andrzeja Titkowa („Sex to sex”), Jędrzeja Niestroja i Pawła Przybyła („Przyszedł człowiek i wziął”), Pawła Ferdka („Przywódcy”), Marcina Pieczonki („Krok po kroku”) czy też Marcina Latałły („Druga strona plakatu”).

Przez pewien czas Wojciech Szczudło był także producentem niezwykle popularnego telewizyjnego cyklu filmów podróżniczych „Pieprz i wanilia”, który przez lata realizowali Tony Halik i Elżbieta Dzikowska. Przyczynił się także do powstania serialu dokumentalnego Pawła Łozińskiego zatytułowanego „Japonia”.

Od 1983 roku był członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a w ostatnich latach pełnił również funkcję członka zarządu Sekcji Filmu Dokumentalnego SFP. Zmarł 9 grudnia 2015 roku.