Tak jak Bolek i Lolek…

Sto lat dla Bolka i Lolka! Oczywiście, dla każdego z osobna! Na razie sympatycznym chłopakom z Bielska-Białej stuknęła setka – wspólnie, czyli każdemu – pięćdziesiątka. Z okazji półwiecznego jubileuszu poznański festiwal Ale Kino! obdarował ten znakomity filmowy duet Platynowymi Koziołkami, z nadzieją, że wspólnie jeszcze kiedyś pofikają po ekranach naszych kin.

Stworzeni przez Władysława Nehrebeckiego, Alfreda Ledwiga i Leszka Lorka, po raz pierwszy pojawili się w „Kuszy” (1963) Nehrebeckiego, zabawiając się dość niebezpiecznie – inspirowani dokonaniami Wilhelma Tella – tytułową kuszą. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze, chłopcy porzucili niebezpieczną zabawę, film bardzo się podobał (czego dowodem prestiżowe nagrody na festiwalach w Gijon i Gotwaldowie) dając początek jednej z największych karier w dziejach rodzimego kina. Dwaj rezolutni chłopcy o imionach Bolek i Lolek stali się najpopularniejszymi – i najsympatyczniejszymi – bohaterami polskiej animacji w całej jej dotychczasowej historii, którzy wystąpili aż w dwunastu seriach Studia Filmów Rysunkowych.

Zaczęło się od serii „Bolek i Lolek” (1963-1964, 13 odcinków, reż. Stanisław Dülz, Alfred Ledwig, Leszek Lorek, Lechosław Marszałek, Władysław Nehrebecki, Wacław Wajser, Edward Wątor). W poszczególnych odcinkach chłopcy przeżywali wiele atrakcyjnych przygód zainspirowanych lekturą czy otaczającą ich rzeczywistością. „Skrzyżowanie szpady” (1963) Wajsera – przywodziło na myśl wyczyny Zorro, "Król puszczy" (1964) Ledwiga – Tarzana, "Robinson" (1964) Dülza – tytułowego bohatera książki Daniela Defoe, "Yeti" (1963) Lorka – legendarnego człowieka śniegu, a "Kosmonauci" (1964), również Lorka – Jurija Gagarina, pierwszego radzieckiego kosmonautę. Oglądane w telewizji zmagania z bykiem stają się punktem wyjścia Corridy (1963) Marszałka, widowisko cyrkowe – „Pogromcy zwierząt” (1963) Wątora, western – „Indiańskiego trofeum” (1963) Ledwiga i „Dzielnych kowbojów” (1963) Dülza, a szkolna olimpiada – „Sportowców” (1964) Wajsera. W „Poławiaczach skarbów” (1964) Marszałka chłopcy wcielają się w morskich wilków, a w „Dwóch rycerzach” (1964) Nehrebeckiego w średniowiecznych wojów.

Po udanym sezonie bielscy bohaterzy udali się na wakacje („Bolek i Lolek na wakacjach”, 1965-1966, 13 odcinków, reż. Józef Byrdy, Stanisław Dülz, Alfred Ledwig, Leszek Lorek, Lechosław Marszałek, Władysław Nehrebecki, Wacław Wajser, Edward Wątor), a następnie wyruszyli w świat („Bolek i Lolek wyruszają w świat”, 1968-1970, 18 odcinków, reż. Józef Byrdy, Józef Ćwiertnia, Stanisław Dülz, Zdzisław Kudła, Władysław Nehrebecki, Lechosław Marszałek, Wacław Wajser, Edward Wątor, Bronisław Zeman). Inspiracją kolejnej serii coraz bardziej popularnych chłopaków z Bielska-Białej stały się bajki i baśnie („Bajki Bolka i Lolka”, 1970-1971, 13 odcinków, reż. Stanisław Dülz, Zdzisław Kudła, Alfred Ledwig, Lechosław Marszałek, Władysław Nehrebecki, Wacław Wajser, Edward Wątor, Bronisław Zeman). Już tytuły poszczególnych odcinków serii sugerują często źródło inspiracji: „Złota rybka”, „Czerwony Kapturek”, „Smok”, „Czarodziejskie lustro”, „Latający kufer”, „Tomcio Paluch”, „Baba Jaga”, „Pantofelek Kopciuszka”, „Brzydkie kaczątko”, „Lampa Aladyna”, „Zaklęty zamek”, „Uwięziona królewna”, „Królowa Śniegu”.

Po zanurzeniu się w magicznym świecie bajek animowani gwiazdorzy powrócili na szlak, tym razem po drogach i bezdrożach Ameryki Północnej („Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie”, 1971-1972, 7 odcinków, reż. Stanisław Dülz, Władysław Nehrebecki, Wacław Wajser, Bronisław Zeman). Piętnaście lat później ten materiał stał się punktem wyjścia pełnometrażowego filmu Stanisława Dülza „Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie” (1986), w którym popularni dziecięcy bohaterowie rozprawiają się z groźnym bandytą Pif-Pafem i jego kompanem, rewolwerowcem Johnnym.