Lubomierz: Zabawa poza ekranem

To już po raz szesnasty w Lubomierzu. Festiwal, który czyni z tej maleńkiej miejscowości w Jeleniogórskiem siedzibę jednej z najbardziej aktywnych imprez filmowych roku. Na kilka dni, ale wystarczy.

Tyle tylko, że klasyczny festiwal polegający na oglądaniu filmów i przyznawaniu nagród, jest tylko jednym z elementów zabawy, tak naprawdę przyćmiewanym przez wydarzenia znacznie bardziej dekoracyjne. Zresztą, jak najbardziej związane z filmem. Kiedy główną ulicą wkracza na rynek wielki (i hałaśliwy za sprawą syren licznych wozów strażackich) pochód, na jego czele maszerują kukły Kargula i Pawlaka. Wiadomo, tu kręcono niegdyś „Samych swoich”, więc zespół Kargulinek (siedem wesołych panienek) śpiewa, że „z legendą filmową dobrze nam się żyje”, a burmistrz Lubomierza wykonuje solo na scenie na rynku „Lubomierskie tango”, w którym zabawnie rymują się tytuły popularnych polskich komedii. Muzyki jest dużo, chyba najwięcej i nie zagłusza jej gwar ze stoisk handlowych na głównej ulicy - to przecież prawdziwy jarmark! Odbywa się nawet koncert symfoniczny w pięknym barokowym kościele – muzyki filmowej, oczywiście, z udziałem kompozytora, Michała Lorenca jako gościa honorowego. A skoro gość honorowy, to będzie miał tablicę pamiątkową odsłanianą uroczyście w Zaułku Filmowym. Jego muzykę wykonuje także zespół DesOrient złożony z samych solistów, ponad to w Galerii za Miedzą (kiedyś kościół ewangelicki) występuje Olga Bończyk z piosenkami z repertuaru (także filmowego) Kaliny Jędrusik, gra miejscowa Okazjonalna Orkiestra Prowincjonalna, odbywają się spotkania z niezmiernie popularnymi aktorami serialu „Ranczo”… Wydarzeń jest wiele, ale wspomnieć trzeba koniecznie o jeszcze jednym: o bitwie na torty (z kremem) w wykonaniu rozbawionych młodych ludzi w plenerze przed Galerią ku uciesze licznej publiczności. Oczywiście, to hołd składany kinu niememu. No i ekranowej komedii. Bo wszystko to odbywa się w Lubomierzu oficjalnie w ramach Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Komediowych.


"Listy do M.", fot. ITI Cinema

Niestety, szybko wychodzi na jaw wstydliwa prawda: z kinową komedią nie jest dobrze. Owszem, wciąż powstają, nie tylko te „romantyczne”, ale czy są śmieszne? Lubomierski konkurs wykazał, że raczej nie – wszystko jedno, czy filmy robią profesjonaliści, czy amatorzy. Nagrodzono więc w tym roku dwie, znane już dobrze produkcje: „Listy do M” Mitji Okorna, film wywołujący raczej ciepły uśmiech, bo na ekranie tylu ludzi samotnych albo niezbyt szczęśliwych odnajduje w końcu chwilę szczęścia w noc wigilijną. Druga nagroda przypadła solidnemu filmowi Marka Koterskiego„Baby są jakieś inne” z dialogiem prowadzonym w samochodzie przez Roberta Więckiewicza i Adama Woronowicza. Nagrodzony został także amatorski film „Niebo” Pawła Sarbinowskiego i  Piotra  Żukowskiego, w którym pewien niepozorny dramaturg nazwiskiem Żuczek trafia do rzeczywistości pozaziemskiej. No cóż, w konkursie było dziewięć komedii, ale żadna nie osiągnęła poziomu tej nagrodzonej trójki. Była wśród nich nieudana próba powtórzenia niegdysiejszego sukcesu („Sztos 2” Olafa Lubaszenki), była także sztubacka zabawa, która może nie powinna być pokazywana poza kręgiem uczestników („Twoja stara. Baśń” Łukasza Jedynastego). Jednak publiczność z dobrą wolą wyróżniła za satyryczny wysiłek i zwariowaną atmosferę „Wyjazd integracyjny” Przemysława Angermana, nie bacząc na bardzo nierówny poziom dowcipu, czasem poniżej pasa. Ale co robić? Trzeba mieć nadzieję, że któryś z Granatów wręczany jako symbol nagrody, w końcu wybuchnie i spowoduje eksplozję talentów. Przecież gdzieś się kryją, a potrzebne są nie tylko w Lubomierzu.