Śmierć jak kromka chleba

Katowice, rondo przy pomniku Powstańców Śląskich w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku. Ulicą jedzie sznur wojskowych ciężarówek. Oddział ZOMO, bijąc związkową ochronę, brutalnie wyciąga z mieszkania przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w kopalni „ Wujek". Górnicy reagują zdziwieniem, później spontanicznym protestem, w którym ważną rolę organizacyjną odgrywa ksiądz. Ogłoszony zostaje komunikat o wprowadzeniu stanu wojennego. 14 grudnia na wiecu zapada postanowienie o podjęciu strajku. Komisarz otrzymuje proklamację z żądaniem odwołania stanu wojennego i uwolnienia przewodniczącego. Pertraktacje nie przynoszą żadnych rezultatów. 16grudnia oddziały ZOMO i wojska rozpoczynają szturm na kopalnię. Po rozbiciu muru czołgami kilkakrotnie dochodzi do starć między górnikami i milicją, która używa broni palnej.
Ginie dziewięciu górników. Wieczorem na wiecu górnicy decydują się przerwać strajk.
Rekonstrukcja najtragiczniejszego wydarzenia okresu stanu wojennego zrealizowana jako patetyczny fresk, poświęcony pamięci ofiary złożonej przez górników z kopalni „ Wujek”.