Magnolia

Jeden dzień z życia mieszkańców kalifornijskiej San Fernando Valley. Producent telewizyjny Earl Pratidge porzucił swoją żonę, gdy walczyła z rakiem, by poślubić młodszą i ładniejszą Lindę. Teraz Earl sam walczy z rakiem, a żona próbuje pogodzić się z nadchodzącą śmiercią człowieka, którego wreszcie zaczęła darzyć uczuciem. Earl prosi pielęgniarza Phila, by zaaranżował spotkanie z jej synem Frankiem Mackeyem, który po jego odejściu opiekował się matką, a obecnie nie chce widzieć się ojcem. Program Earla, który cieszy się największą popularnością, prowadzi Jimmy Gator – również ciężko chory. Program polega na konfrontacji dorosłych z dziećmi, jedną z jego gwiazd jest Stanley, którego zostawił ojciec niepotrafiący pogodzić się z sukcesem synka. Z kolei Donnie Smith, dawny gwiazdor teleturnieju, jako dorosły przeżywa pasmo porażek. Jimmy chciałby pogodzić się z córką narkomanką, która nim gardzi, lecz dostrzega samotność policjanta-rozwodnika.

Barwna mozaika postaci i ludzkich losów, nakreślona w „Magnolii”, odwołuje się w równym stopniu do podobnych dzieł Roberta Altmana, jak i poprzedniego filmu Paula Thomasa Andersona „Boogie Nights” – równie kolorowej panoramy środowiska, związanego z produkcją filmów pornograficznych z początku lat 70. Film potwierdza pozycję Andersona jako spostrzegawczego obserwatora codzienności – tu widzianej przez pryzmat światka telewizji – z artystyczną wizją (czego dowodzi biblijny niemal finał) i umiejętnością poprowadzenia kilkudziesięcioosobowego zespołu aktorskiego. Do obsady znanej już z „Boogie Nights” dołączył między innymi Tom Cruise, który za rolę Mackeya otrzymał Złoty Glob i nominację do Oscara (jedną z trzech, w tym za scenariusz). Sam film został wyróżniony Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.