Duże zwierzę

Cyrk odjeżdżający z małego górskiego miasteczka gdzieś w Polsce pozostawia wielbłąda. Bezpańskie zwierzę podchodzi pod dom państwa Sawickich, który postanawiają się nim zaopiekować. Pojawienie się Sawickiego, szacownego obywatela, pracownika banku, z wielbłądem wywołuje sensację na ulicach. Społeczność miasteczka z niechęcią traktuje Sawickiego. Urzędy domagają się podatku od zwierzęcia. Nie chcą go zarejestrować. Przed domem Sawickiego pojawiają się pikietujący ludzie, żądający usunięcia wielbłąda. Sawicki zostaje wyrzucony z amatorskiej orkiestry dętej, w której od lat gra na klarnecie. Wybudowana przez Sawickiego stajnia dla wielbłąda budzi poważne zastrzeżenia architekta, bowiem nie pasuje orientalną architekturą do okolicznych budynków. Niektórzy nagabują Sawickiego, chcąc zrobić interes na tym egzotycznym zwierzęciu. Fotograf chce wynająć go do zdjęć, a telewizja ma plany nakręcenia reklamówki z jego udziałem. Sawicki nie chce zarabiać na swoim czworonożnym przyjacielu. W mieście staje się coraz bardziej samotny. Zostaje wezwany na specjalną sesję Rady Miejskiej. Burmistrz daje mu ostatnią szansę. Miasto postanawia przeznaczyć fundusze na zbudowanie mini zoo, jeśli wielbłąd zostałby przekazany do niego, Sawicki bez słowa opuszcza ratusz. Pewnego dnia wielbłąd znika bez śladu. Zrozpaczony Sawicki szuka go bezskutecznie w okolicy. Życie w miasteczku wraca do normy. Społeczność lokalna zaczyna znów traktować Sawickich z szacunkiem.
Film według scenariusza (odnalezionego niedawno w Wiesbaden) i w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego miał powstać w 1973 roku. Do realizacji filmu nie dopuściła cenzura. Film Stuhra, ulubionego aktora Kieślowskiego, to opowieść o nietolerancji. Czarno-białe zdjęcia uwiarygodniły obraz prowincjonalnego świata. Powstała przypowieść o wymowie uniwersalnej, ponadczasowej.