Wasz Wielki Rok! Wasze Wielkie Wakacje!

Ale jest jeden warunek: warunek bezwzględny, którego nie spełnienie uniemożliwi Wam bezdyskusyjnie Wasz Wielki Rok. Rozumiecie, o co chodzi? Musicie zostawić To Drugie (a może jest też i To Trzecie, Czwarte). Tak ma być. To Wasze Wielkie Wakacje, Wasza droga, Indywidualna.


"Wielki rok", fot. Imperial Cinepix

Pomyślcie tylko! Szukajcie argumentów. Przecież umrzemy sami; na liczbę pojedynczą; każdy sam; wiemy, że zbawieni (lub nie!) będziemy pojedynczo; przecież, tak naprawdę, w decydujących momentach, w chwilach decyzji (jeśli jesteśmy naprawdę dojrzali) sami jesteśmy. Zatem, jedźcie, spełniajcie się. Nie ma ograniczeń.
Pomyślcie tylko. Wszak w istocie i tak wszystko zależy od Tego Drugiego: jeśli naprawdę kocha, sprzyja Wam, to zrozumie, poprze Waszą pasję.

To Drugie (Trzecie, Czwarte może tego nie pojąć, bo właściwie egoistycznie reaguje tylko na Waszą obecność lub jej brak), jeśli dojrzale kocha – ba! – wspierać Was będzie, siedząc w samotne wieczory w domu, ściskać będzie kciuki za Wasz Wielki Rok; będziecie do Tego Drugiego dzwonić (jeśli się da: co wieczór, z obozu, co wieczór, po walce, co wieczór); a potem, kiedy już wrócicie, będzie słuchać Waszych opowieści; podzieli się  z Wami troską o Was; wszystko sobie opowiecie i będziecie mieli wreszcie dla siebie więcej czasu… chyba, że skończą się Wasze Wielkie Wakacje, Wasz Wielki Rok, i będziecie musieli wrócić do biura znowu na 10 godzin na dobę. Spełnieni.

Pomyślcie! Jeśli To Drugie nie zrozumie Waszej pasji, zasłuży sobie na Wasz gniew; ograniczenia, kłody pod nogi, niewyrażone pretensje, może nawet zazdrość: Wy macie takie wielkie pasje, które wynoszą Wasze człowieczeństwo na wysokość Babiej Góry, podczas gdy To Drugie takie małostkowe jest; utrudnia, nie rozumie.

Znam mężczyznę, który z pasji i miłości do swojej wielkiej wiary, znikał na całe popołudnia w Wielkim Tygodniu w kościele, zostawiając w domu żonę z dwójką małych dzieci.

Oglądam "Wielki Rok"Davida Frankela, który, mimo iż nie jest wcale wybitnym filmem, to nie pozwala mi jednak nie myśleć o swoich „szewskich” pasjach i o tym jak to jest z najbliższymi, których dla spełnienia tychże pasji się porzuca; zostawia, wymusza na nich jakiś rodzaj uległości, zrozumienia, współczucia, akceptacji.
Jak to wszystko powinno wyglądać? Oto trzech mężczyzn (Steve Martin, Jack Black i Owen Wilson): dwóch rozumie albo dochodzi do zrozumienia: pasja musi ustąpić wobec odpowiedzialności i miłości do najbliższych; jeden nie rozumie i karmi się zwycięstwem, którego ceną jest samotność.

Świetny film u progu Waszych Wielkich Wakacji!  Pomyślcie o tym, póki nie jest za późno!