Premiera książki "Chce się żyć" Macieja Pieprzycy

Oparta na prawdziwych wydarzeniach, niepokorna, a zarazem pełna ciepła i humoru opowieść o ogromnej woli życia osoby skazanej przez świat na milczenie, książka "Chce się żyć" Macieja Pieprzycy ukaże się 4 września w księgarniach w całym kraju nakładem wydawnictwa W.A.B.

Na kanwie tej historii powstał film Pieprzycy, nagrodzony na tegorocznym festiwalu w Montrealu. Wkrótce i polscy widzowie będą mieli okazję zobaczyć obraz na festiwalu w Gdyni.


  Rok 1981. Na świat przyszedł Mateusz Rosiński. Po pewnym czasie lekarze zdiagnozowali u niego porażenie mózgowe. Nie dali rodzicom zbyt wiele nadziei. Uznali chłopca za roślinę. Mateusz jednak prawidłowo rozwijał się intelektualnie, tylko jego ułomne ciało nie pozwalało mu na komunikację ze światem. Przez lata chłopiec z dystansem i autoironią przyglądał się zmaganiom swoich rodziców niemogących pogodzić się z kalectwem najmłodszego syna. Obserwował, jak dorasta jego rodzeństwo. Wielokrotnie próbował skomunikować się z otoczeniem i przekazać światu wiadomość, że nie jest rośliną. Udaje mu się to dopiero wiele lat później. Niespodziewanie znajdzie się ktoś, kto wreszcie zrozumie sygnały wysyłane przez Mateusza.

Historię Mateusza została Maciej Pieprzyca przeniósł na ekran – scenariusz do filmu pod tym samym tytułem napisał Maciej Pieprzyca, również reżyser filmu. W głównej roli wystąpił znany z "Jesteś Bogiem" Dawid Ogrodnik; aktor stworzył jedną z najlepszych i najbardziej wzruszających kreacji w polskim kinie ostatnich lat. Film zdobył aż trzy nagrody prestiżowego World Film Festival w Montrealu: Jury Ekumenicznego, Nagrodę Publiczności oraz najważniejszą – Grand prix des Amériques (nagrodę główną obu Ameryk).

Na oficjalnym stronie filmu na Facebooku reżyser donosił z Montrealu: "Dwa razy mieliśmy owacje na stojąco. Widzowie stali i klaskali ponad 10 minut, co podobno nie zdarzyło się na tym festiwalu od lat. Klaskaliby dłużej, tylko już nas organizatorzy zaczęli wypraszać z sali, bo zablokowaliśmy następny pokaz".

" Chce się żyć" będzie można obejrzeć na rozpoczynającym się wkrótce Gdynia – Film Festival, gdzie obraz powalczy o Złote Lwy w konkursie głównym. Film trafi do kin 11 października 2013 roku.

Maciej Pieprzyca o książce:

"Najpierw była pierwsza wersja powieści. Na podstawie niektórych jej wątków powstał scenariusz, a w końcu film. Chociaż książka i film mają wiele elementów wspólnych, są to byty odrębne i samodzielne. Chciałbym, żeby te byty się uzupełniały. Wierzę, że ci, którzy przeczytają książkę, będą chcieli zobaczyć jej bohaterów na ekranie. A ci, którzy zobaczą film, będą chcieli dowiedzieć się więcej o losach Mateusza i sięgną po powieść.

Wierzę, że ani jedni, ani drudzy nie będą rozczarowani.

Mimo poważnej tematyki 'Chce się żyć' jest powieścią o wydźwięku zdecydowanie optymistycznym. Utrzymaną w hrabalowskiej tonacji między weselem a pogrzebem. Wzrusza, śmieszy, skłania do refleksji związanych z życiem, śmiercią, miłością czy normalnością. To historia dająca nadzieję. Dzięki sile ducha można przezwyciężać przeciwności losu, wyjść poza własne ograniczenia, cieszyć się życiem, takim, jakie ono jest. Znaleźć szczęście. Tylko nie można się poddawać. Nigdy".

Przedstawiamy fragment książki "Chce się żyć".

"Podwórko było otoczone z trzech stron takimi samymi, niewysokimi blokami. Wokół piaskownicy stały ławki. Mamusia przysiadła obok innej mamy z wózkiem. Wdała się z nią nawet w pogawędkę.

– Ja mam Matyldę, Tomka, a to Mateusz, mój najmłodszy – powiedziała z dumą. Jakbym już był zdrowy.

Po drugiej stronie też była ławka. Chłopczyk w wózku był ode mnie młodszy, miał w ręce łopatkę. Wstał z wózka i poszedł do piaskownicy. Obok mnie stał inny chłopczyk, też trzymał łopatkę. Moja prawa dłoń ruszyła w jej kierunku. Tym razem mnie posłuchała. Wstałem i poszedłem z łopatką w kierunku cudownego miejsca. Runąłem po pierwszym kroku. Ludzie wokół patrzyli, jak leżałem, a kobieta siedząca obok mamusi wstała i podbiegła do mnie. Mamusia siedziała przez chwilę. Kiedy podeszła, wyjęła mi z ręki łopatkę.

Tego dnia zrozumiałem, że nie jestem jak inne dzieci."