Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Witold Giersz
URODZONY: 26 luty 1927, Poraj
Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
PION REŻYSERSKI (49)
2013
Signum
Reżyser
2004
Czerwone wzgórze
Reżyser
2003
Żywa woda
Reżyser
1998
Kawa czy herbata -Torreador
Reżyser
1996
W grocie Króla Gór
Reżyser
1993
Rondo alla Turca z Sonaty A-dur KV 331
Reżyser
1991
Powrót odc. 5 z serii
Reżyser
1991
Rozstanie
Reżyser
1988
Premiera
Reżyser
1988
Mściwy Jose
Reżyser
1988
Porwanie
Reżyser
1988
Felek trąbka
Reżyser
1987
Dżungla
Reżyser
1986
Reinkarnacja - Andante
Reżyser
1986
Reinkarnacja - Finall
Reżyser
1984
Gwiazda
Reżyser
1978
Skansen
Reżyser
1978
Proszę słonia
Reżyser
1976
Wielkie koty
Reżyser
1975
Pożar
Reżyser
1974
Ślady
Reżyser
1973
Stary kowboj
Reżyser
1972
Kaskader
Reżyser
1971
Kierowca doskonały
Reżyser
1970
Wspaniały marsz
Reżyser
1969
Intelektualista
Reżyser
1968
Proszę Słonia: Wycieczka za miasto
Reżyser
1968
Przeprowadzka Dominika
Reżyser
1968
Admirał
Reżyser
1967
Koń
Reżyser
1966
Kartoteka
Reżyser
1965
Korzeń
Reżyser
1964
Kłopoty z ciepłem
Reżyser
1964
Ladies and gentelmen
Reżyser
1964
Ladies and Gentlemen
Reżyser
1963
Madame Soprani
Reżyser
1963
Dinozaury cz. 2
Reżyser
1963
Dinozaury cz. 1
Reżyser
1963
Czerwone i czarne
Reżyser
1962
Podarta książka
Reżyser
1962
W piaskach pustyni
Reżyser
1962
Oczekiwanie
Reżyser
1961
Skarb Czarnego Jack'a
Reżyser
1960
Mały western
Reżyser
1959
Wiosenne przygody krasnala Hałabały
Reżyser
1959
Neonowa fraszka
Reżyser
1958
Przygoda marynarza
Reżyser
1957
W dżungli
Reżyser
1956
Tajemnica starego zamku
Reżyser
SCENOGRAFIA (40)
1998
Kawa czy herbata -Torreador
Scenografia
1996
W grocie Króla Gór
Projektant plastyczny
1993
Rondo alla Turca z Sonaty A-dur KV 331
Projektant plastyczny
1991
Powrót odc. 5 z serii
Scenografia
1988
Premiera
Scenografia
1988
Mściwy Jose
Scenografia
1988
Porwanie
Scenografia
1986
Reinkarnacja - Andante
Scenografia
1986
Reinkarnacja - Finall
Scenografia
1984
Gwiazda
Scenografia
1978
Skansen
Scenografia
1976
Wielkie koty
Scenografia
1975
Pożar
Scenografia
1974
Ślady
Scenografia
1973
Drapieżnik i jego zdobycz
Scenografia
1973
Stary kowboj
Scenografia
1972
Kaskader
Scenografia
1971
Kierowca doskonały
Scenografia
1970
Wspaniały marsz
Scenografia
1969
Intelektualista
Scenografia
1968
Proszę Słonia: Wycieczka za miasto
Scenografia
1968
Przeprowadzka Dominika
Scenografia
1968
Admirał
Scenografia
1967
Koń
Scenografia
1966
Kartoteka
Scenografia
1965
Korzeń
Scenografia
1964
Kłopoty z ciepłem
Scenografia
1964
Ladies and gentelmen
Scenografia
1963
Madame Soprani
Scenografia
1963
Dinozaury cz. 2
Scenografia
1963
Dinozaury cz. 1
Scenografia
1963
Sami o sobie
Scenografia
1963
Czerwone i czarne
Scenografia
1962
Podarta książka
Scenografia
1962
W piaskach pustyni
Scenografia
1962
Oczekiwanie
Scenografia
1961
Skarb Czarnego Jack'a
Scenografia
1960
Mały western
Scenografia
1959
Wiosenne przygody krasnala Hałabały
Scenografia
1958
Przygoda marynarza
Scenografia
SCENARIUSZ (36)
2009
Pasterz tysiąca zajęcy
Opieka artystyczna
1996
W grocie Króla Gór
Scenariusz
1993
Rondo alla Turca z Sonaty A-dur KV 331
Scenariusz
1991
Powrót odc. 5 z serii
Scenariusz
1988
Premiera
Scenariusz
1988
Mściwy Jose
Scenariusz
1988
Porwanie
Scenariusz
1986
Reinkarnacja - Andante
Scenariusz
1986
Reinkarnacja - Finall
Scenariusz
1978
Skansen
Scenariusz
1978
Proszę słonia
Scenariusz
1975
Pożar
Scenariusz
1974
Ślady
Scenariusz
1973
Drapieżnik i jego zdobycz
Scenariusz
1973
Stary kowboj
Scenariusz
1972
Kaskader
Scenariusz
1969
Intelektualista
Scenariusz
1968
Admirał
Scenariusz
1967
Koń
Scenariusz
1966
Piraci
Scenariusz
1966
Ludzie jaskiniowi
Scenariusz
1966
Kosmiczny rozbitek
Scenariusz
1966
Uroczysko
Scenariusz
1966
Z wizytą u Centaurów
Scenariusz
1966
W mieście przyszłości
Scenariusz
1966
Kartoteka
Scenariusz
1965
W krainie dinozaurów
Scenariusz
1965
Korzeń
Scenariusz
1964
Ladies and gentelmen
Scenariusz
1963
Dinozaury cz. 2
Scenariusz
1963
Dinozaury cz. 1
Scenariusz
1963
Czerwone i czarne
Scenariusz
1962
W lesie
Scenariusz
1962
Oczekiwanie
Scenariusz
1960
Mały western
Scenariusz
1959
Neonowa fraszka
Scenariusz
ANIMACJA (4)
2004
Czerwone wzgórze
Animacja
2003
O Bartku doktorze
Animacja
1996
W grocie Króla Gór
Animacja
1988
Czas Gdyni
Animacja
AKTOR (3)
2011
Witold Giersz – sztuka animacji
(bohater filmu)
1977
Witold Giersz. 24/sek
On sam
1977
Witold Giersz. 24/Sek.
(bohater filmu)
Opis
Zrealizował blisko pół setki filmów, za które otrzymał ponad sześćdziesiąt nagród i wyróżnień na wielu prestiżowych festiwalach, m.in. w Cannes, Cork, Honolulu, Oberhausen, Paryżu, Teheranie, Turynie, Krakowie i Poznaniu. W 2007 roku – na osiemdziesiąte urodziny – Stowarzyszenie Filmowców Polskich uhonorowało go specjalną nagrodą za całokształt twórczości, a rok później minister kultury i dziedzictwa narodowego odznaczył go medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
Choć z pierwotnego wykształcenia ekonomista, już w wieku 23 lat związał się z kinematografią, początkowo jako rysownik w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych, a od 1956 roku w Warszawie, gdzie współorganizował filię SFR – w 1958 roku przekształconą w Studio Miniatur Filmowych. Jako reżyser zadebiutował w 1956 roku „Tajemnicą starego zamku”, pełną suspensu detektywistyczną opowiastką napisaną przez Zbigniewa Lengrena. Bohaterem filmu następnego – „W dżungli” (1957) – był kolekcjoner motyli niespodziewanie zaatakowany przez tygrysa, któremu z pomocą przychodzą małpki miewające niekonwencjonalne pomysły. Do tej scenerii powróci Giersz w – zrealizowanym trzydzieści lat później w poznańskim Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych – serialu „Czarny błysk” (1986-1991). Kolejna „Przygoda marynarza” (1958) rozgrywa się na z pozoru bezludnej wyspie, z której tytułowemu bohaterowi udaje się sprytnym fortelem uciec przed złowrogimi kanibalami.
Pierwsze filmy Witolda Giersza były realizowane tradycyjną metodą rysunkową, przełomem okazał się „Mały western” (1961), pełna błyskotliwych gagów i zaskakujących zwrotów akcji parodia „dużego” westernu, w którym – zafascynowany kolorem jako tworzywem filmowym – porzucił ją na rzecz tzw. ruchomego malarstwa, które od tego czasu przeważać będzie w jego twórczości. Zaczął malować na celuloidach, ożywiając swobodną plamę barwną, co przyniosło znakomite efekty, najlepszym tego przykładem „Czerwone i czarne” (1963), pełna suspensu i humoru opowieść o konflikcie między dwiema tytułowymi barwami, z których jedną uosabia toreador, a w drugą wciela się byk.
W swym ruchomym malarstwie doszedł Giersz niemal do perfekcji w „Koniu” (1967), urzekającej opowieści o wolnym rumaku, który zwycięża z próbującym go okiełznać człowiekiem, czy w „Pożarze” (1975), dramatycznej impresji przedstawiającej życie wypełnionego zwierzętami lasu, w którym wybuchł groźny pożar. Duże wrażenie robi zrealizowana tuż po stanie wojennym „Gwiazda” (1985), pełna poezji i zadumy – oparta na „Kolędzie nocce” Ernesta Brylla i Wojciecha Trzcińskiego – opowieść bożonarodzeniowa.
W twórczości Giersza godny odnotowania jest nurt tzw. animowanego filmu oświatowego dla najmłodszych, który poprzez atrakcyjną formułę zabawową wprowadza dzieci w świat wiedzy. Dobrymi tego przykładami są „Dinozaury” (1963), zaznajamiające w przystępny sposób z fauną odległych okresów geologicznych, czy „Kłopoty z ciepłem" (1964), traktujące o problemach ciepłoty ciała gadów, ptaków i ssaków, zilustrowanych cyklem zabawnych anegdot rysunkowych, prostych i wymownych plastycznie, najczęściej spointowanych zaskakującymi gagami.
Edukacyjny charakter mają także zrealizowane w Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych w Poznaniu, którym w latach 1985-1992 Giersz kierował, krótkie animacje „Rondo alla Turca" (1993) i „W grocie króla gór", efektowne plastyczne interpretacje znanych utworów muzyki klasycznej.
W poznańskim studiu powstała również „Żywa woda" (2003), odcinek jednej z ciekawszych serii ostatnich lat, zatytułowanej „Baśnie i bajki polskie". Bo Witold Giersz uprawia także od czasu do czasu twórczość serialową. Jest autorem dwóch odcinków pionierskiego serialu warszawskiego Studia Miniatur Filmowych „Jacek Śpioszek” (1962): „W piaskach pustyni" i „Podarta książka". W jego filmografii można znaleźć jeszcze „Madame Soprani" (1963), odcinek detektywistycznego serialu „Na tropie...", kilka części wspomnianego „Czarnego Błysku", a przede wszystkim „Proszę słonia" (1968), serialową ekranizację bestsellerowej książki Ludwika Jerzego Kerna (dziesięć lat później z materiałów serialowych powstał pełnometrażowy film kinowy).
.
Choć z pierwotnego wykształcenia ekonomista, już w wieku 23 lat związał się z kinematografią, początkowo jako rysownik w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych, a od 1956 roku w Warszawie, gdzie współorganizował filię SFR – w 1958 roku przekształconą w Studio Miniatur Filmowych. Jako reżyser zadebiutował w 1956 roku „Tajemnicą starego zamku”, pełną suspensu detektywistyczną opowiastką napisaną przez Zbigniewa Lengrena. Bohaterem filmu następnego – „W dżungli” (1957) – był kolekcjoner motyli niespodziewanie zaatakowany przez tygrysa, któremu z pomocą przychodzą małpki miewające niekonwencjonalne pomysły. Do tej scenerii powróci Giersz w – zrealizowanym trzydzieści lat później w poznańskim Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych – serialu „Czarny błysk” (1986-1991). Kolejna „Przygoda marynarza” (1958) rozgrywa się na z pozoru bezludnej wyspie, z której tytułowemu bohaterowi udaje się sprytnym fortelem uciec przed złowrogimi kanibalami.
Pierwsze filmy Witolda Giersza były realizowane tradycyjną metodą rysunkową, przełomem okazał się „Mały western” (1961), pełna błyskotliwych gagów i zaskakujących zwrotów akcji parodia „dużego” westernu, w którym – zafascynowany kolorem jako tworzywem filmowym – porzucił ją na rzecz tzw. ruchomego malarstwa, które od tego czasu przeważać będzie w jego twórczości. Zaczął malować na celuloidach, ożywiając swobodną plamę barwną, co przyniosło znakomite efekty, najlepszym tego przykładem „Czerwone i czarne” (1963), pełna suspensu i humoru opowieść o konflikcie między dwiema tytułowymi barwami, z których jedną uosabia toreador, a w drugą wciela się byk.
W swym ruchomym malarstwie doszedł Giersz niemal do perfekcji w „Koniu” (1967), urzekającej opowieści o wolnym rumaku, który zwycięża z próbującym go okiełznać człowiekiem, czy w „Pożarze” (1975), dramatycznej impresji przedstawiającej życie wypełnionego zwierzętami lasu, w którym wybuchł groźny pożar. Duże wrażenie robi zrealizowana tuż po stanie wojennym „Gwiazda” (1985), pełna poezji i zadumy – oparta na „Kolędzie nocce” Ernesta Brylla i Wojciecha Trzcińskiego – opowieść bożonarodzeniowa.
W twórczości Giersza godny odnotowania jest nurt tzw. animowanego filmu oświatowego dla najmłodszych, który poprzez atrakcyjną formułę zabawową wprowadza dzieci w świat wiedzy. Dobrymi tego przykładami są „Dinozaury” (1963), zaznajamiające w przystępny sposób z fauną odległych okresów geologicznych, czy „Kłopoty z ciepłem" (1964), traktujące o problemach ciepłoty ciała gadów, ptaków i ssaków, zilustrowanych cyklem zabawnych anegdot rysunkowych, prostych i wymownych plastycznie, najczęściej spointowanych zaskakującymi gagami.
Edukacyjny charakter mają także zrealizowane w Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych w Poznaniu, którym w latach 1985-1992 Giersz kierował, krótkie animacje „Rondo alla Turca" (1993) i „W grocie króla gór", efektowne plastyczne interpretacje znanych utworów muzyki klasycznej.
W poznańskim studiu powstała również „Żywa woda" (2003), odcinek jednej z ciekawszych serii ostatnich lat, zatytułowanej „Baśnie i bajki polskie". Bo Witold Giersz uprawia także od czasu do czasu twórczość serialową. Jest autorem dwóch odcinków pionierskiego serialu warszawskiego Studia Miniatur Filmowych „Jacek Śpioszek” (1962): „W piaskach pustyni" i „Podarta książka". W jego filmografii można znaleźć jeszcze „Madame Soprani" (1963), odcinek detektywistycznego serialu „Na tropie...", kilka części wspomnianego „Czarnego Błysku", a przede wszystkim „Proszę słonia" (1968), serialową ekranizację bestsellerowej książki Ludwika Jerzego Kerna (dziesięć lat później z materiałów serialowych powstał pełnometrażowy film kinowy).
.
Jerzy Armata
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024