Pięć i pół bladego Józka

Mieszkańcy małego miasteczka piszą do redakcji warszawskiego pisma listy, które młody dziennikarz Tadeusz wykorzystuje w artykułach. Wkrótce sam jedzie skonfrontować doniesienia z rzeczywistością. W miasteczku działa banda młodych ludzi, nosząca nazwę „Pięć i pól Bladego Józka”. Mają potężne motocykle Harleye, noszą skórzane kurtki i ogromne hełmy. Mieszkańcy miasteczka słysząc huk motorów schodzą im z drogi. Tadeusz, nie dostawszy miejsca w hotelu, natyka się na bandę, która nie życzy sobie wtykania nosa w miejscowe sprawy i używa argumentu pięści. W obronie Tadeusza staje Kasia, prowadzi go na plebanię do stryja, księdza. Organizowane z mieszkańcami spotkanie przynosi Tadeuszowi porażkę. Dziennikarz wygrywa trudny zakład, czym zyskuje uznanie chłopaków. Kasia twierdząc, że jej drogi z bandą już się rozeszły, towarzyszy Tadeuszowi, daje mu lekcje karate. Przywódca grupy „Basior” jest zawistny o wpływ Tadeusza na grupę i o względy Kasi. W czasie pożaru pomieszczenia, w którym banda przechowywała i reperowała swoje motocykle, Tadeusz ratuje jednego z członków grupy. Odjeżdża odprowadzany przez chłopców. Film nie został uprowadzony na polskie ekrany, ma wyraźne akcenty społeczne.