Dziecinne pytania

Film powstał w gorącym czasie 1981 roku, kiedy można było mówić otwarcie o zatruwających polskie życie dwuznacznych układach i śliskich kompromisach. Janusz Zaorski, reżyser wielokrotnie podnoszący w swych filmach problem "czystego sumienia", mógł w "Dziecinnych pytaniach" poruszyć go bez aluzji i niedopowiedzeń. Akcja utworu toczy się w roku 1980. Główny bohater, Miś, jest młodym architektem, który za wszelką cenę próbuje pozostać uczciwy wobec siebie. Pewnego dnia wychodzi na ulicę z transparentem: "Absolwent uczelni technicznej szuka pracy nie wymagającej kompromisów". Zostaje aresztowany. Za kratkami wspomina kilka ostatnich lat swego życia. Nie były one łatwe. Wspólnie z grupą kolegów zaprojektował osiedle mieszkaniowe. Projekt dostał nagrodę. Niestety, później, wskutek nacisków "góry", młodzi zapaleńcy musieli kolejno rezygnować z kina, żłobka, przychodni, basenu, przedszkola... Wreszcie zostały tylko bloki. Postawieni wobec krytyki decydentów członkowie nagrodzonego zespołu ujawniają różne postawy - od "pragmatyzmu" i oportunizmu do otwartego buntu. Więzi między kolegami zaczynają się rozluźniać, szybko zaczynają się "dezercje". Wojtek projektuje wille dla notabli, Kazik jest gotów zrobić wszystko dla kariery, Sylwia zamienia się w biernego obserwatora. Tylko Miś chce pozostać bezkompromisowy i wierny swym młodzieńczym ideałom. Okaże się też, że Bogdan załamał się w śledztwie i złożył obciążające kolegów zeznania . . . Miś rezygnuje ze swojego stanowiska i pracuje jako robotnik, a w sierpniu 1980 roku bierze udział w strajku budowlanych. Krytyka chwaliła film Zaorskiego za przenikliwe ukazanie klimatu moralnego końca lat siedemdziesiątych. Podkreślano interesujące przedstawienie konfliktu postaw i racji, wewnętrzne zmagania bohaterów postawionych przed alternatywą: czyste sumienie i złamana kariera lub prestiż i finansowe powodzenie za cenę moralnego upadku.