Jeżeli wszystkie kina, które znalazły się i jeszcze trafią do Sieci Polskich Kin Cyfrowych, będą oferowały program tak różnorodny i interesujący, co krakowskie Kino Pod Baranami w ostatnich dniach, w ramach miniprzeglądu możliwości projektorów cyfrowych w świecie rodzimego kina art house'owego, może przestaniemy narzekać na brak alternatyw dla mainstreamu i centralizację sztuki w kilku największych miastach.
Trwający w dniach 9-15 grudnia przegląd "Kino Pod Baranami: W nowym wymiarze" zainicjował nową, cyfrową erę w uznanym krakowskim kinie. Cykl nie tylko pozwolił uspokoić widzów podejrzewających, iż projektor cyfrowy może zmienić charakter Kina Pod Baranami, ale wręcz zaprezentował jak wiele nowych opcji projektor cyfrowy otwiera dla kin studyjnych.
Klasyka kina polskiego i światowego, filmy współczesne, dzieła starające się artystycznie wykorzystać potencjał 3D... Multipleksy takie możliwości posiadają od dawna, niektóre kina wielkoekranowe mają już w swoim repertuarze ciekawe prezentacje klasyki (w Krakowie takie pokazy organizuje Kijów.Centrum). Jednak Kino Pod Baranami, a wraz z nim i inne studyjne ekrany z Sieci Polskich Kin Cyfrowych (m.in. łódzki Charlie, warszawska Luna, lubelska Bajka), oferują do tego niepowtarzalną atmosferę, sprzyjającą kontemplacji i smakowaniu oglądanych dzieł. To bardzo mocny atut. "Niewinni czarodzieje" w kinowej "fabryce", w której jednocześnie grane są horror 3D, komedia romantyczna oraz superprodukcja katastroficzna, a "Niewinni czarodzieje" w Czerwonej Sali, tuż przy krakowskim Rynku to dwa, różne doświadczenia i dwa różne wrażenia.
Przegląd "Kino Pod Baranami: W nowym wymiarze" pozwolił przenieść się w czasie za sprawą odrestaurowanego cyfrowo "Taksówkarza". W trakcie seansu można było poczuć się jak widz z lat 70., który wędruje na premierę filmu ciekawego młodego reżysera Martina Scorsese z udziałem równie intrygującego talentu: Roberta DeNiro (sic!). Horror "Wampir" Carla Theodora Dreyera pokazał możliwości poszerzania projektów związanych z festiwalami kina niemego, a "Gładka skóra" Françoisa Truffauta wzbudziła apetyt na "sezony francuskie" w kinach studyjnych. "Jaskinia zapomnianych snów 3D" Wernera Herzoga i "Pina 3D" Wima Wendersa oraz "Tales of the Night" Michela Ocelota udowodniły, iż 3D i art house to nie zawsze wykluczające się zjawiska i nie zawsze tanie efekciarstwo. "Król Lew 3D" Rogera Allersa i Roba Minkoffa stał się z kolei przykładem tego, jak w kinie studyjnym spotkać się mogą pokolenia (marzy się taki przegląd klasyków Walta Disenya). Biblioteka kopii cyfrowych rozrasta się z roku na rok i to na całym świecie - tak więc nic, tylko czekać na nowe programy i bogatszą ofertę.
Przypomnijmy, iż program Sieci Polskich Kin Cyfrowych realizowany jest przez Polski Instytut Sztuki Filmowej przy współudziale Filmoteki narodowej. Przedsięwzięcie zakłada, iż kina należące do Sieci, należeć będą równocześnie do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych, co pociąga za sobą konkretne obowiązki programowe związane z upowszechnianiem kultury filmowej. W chwili obecnej w sieci znajduje się 31 kin. Ich listę, a także szczegóły dotyczące programu, możliwości dołączenia do niego, warunki itp. znaleźć można pod adresem: