"Kardiogram": książka o przemianach obyczajowych w kinie PRL

Mirella i Jarosław Kurkowscy, autorzy książki „«Kardiogram» przemian obyczajowych w polskim kinie na progu dekady Gierka”, wydanej nakładem Wydawnictwa LTW, przypominają najgłośniejsze filmy ekscytujące ówczesną opinię publiczną, a także kontekst, jaki towarzyszył ich powstaniu.

Tytułowy „Kardiogram” (1971) w reż. Romana Załuskiego udowadniał, że coś się mocno zmieniło w propagandowym podejściu władz do kina. Pożądaną treść należało przemycać w atrakcyjnej formie. Widzów przyciągały zaś piękne aktorki, zwłaszcza te choć odrobinę rozebrane. W „Kardiogramie” twórcy „rozebrali” Annę Seniuk, aktorkę, znaną wtedy z desek krakowskiego Teatru Starego oraz z ról drugoplanowych w filmach Janusza Nasfetera, Wojciecha Jerzego Hasa czy Stanisława Różewicza. Teresa w „Kardiogramie” to jej pierwsza duża rola filmowa.

Aktorkę, jak wspominał reżyser, cechowała nie tylko śmiałość w ukazywaniu swej fizyczności, ale też pełna świadomość zawodowa. „Zagranie scen nagości razem z Tadeuszem Borowskim nie  stanowiło dla nas obojga żadnego problemu – potwierdzała Anna Seniuk w rozmowie z Mirellą Kurkowską. – Był fantastycznym partnerem. Najpierw ćwiczyliśmy w ubraniach. Zastanawialiśmy się wieczorami w hotelowym pokoju w Szczebrzeszynie nad ułożeniem rąk, głowy, oddaniem atmosfery, wzajemnej relacji kochanków”. Profesjonalizm wykonawców nie uchronił filmu przed opinią „skandalizującego”, a fotografie Anny Seniuk z odsłoniętym biustem robiły prawdziwą furorę. Sceny „golizny” okazały się, jak pisała prasa, „najbardziej pikantnym wydarzeniem sezonu”.