Nie żyje Wojciech Młynarski

Jako autor tekstów satyrycznych debiutował w klubie studenckim „Hybrydy” w 1962 roku. Od 1963 roku wykonywał piosenki, a jego pierwszym wielkim przebojem była „Niedziela na Głównym”. Wielokrotnie nagradzany na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Od lat 60. współpracował z kabaretami (m.in. „Dudek”). Pracował w telewizyjnej redakcji rozrywki. W latach 70. pisał libretta operowe i musicalowe („Henryk VI na łowach”, „Cień”, „Awantura w Recco”). Przełożył piosenki z musicali: „Jesus Christ Superstar” i „Chicago”. W 2007 roku ukazała się książka „Moje ulubione drzewo czyli Młynarski obowiązkowo”, w której zamieszczono teksty autorstwa lub w przekładzie artysty.

Piosenki Wojciecha Młynarskiego pojawiły się w filmach i serialach m.in. „Kapitan Sowa na tropie” Stanisława Barei (1965), „Wojna domowa” Jerzego Gruzy (1966), „Rodzina Leśniewskich” Janusza Łęskiego (1978), „07 zgłoś się” Krzysztofa Szmagiera (1981), „Panna z mokrą głową” Kazimierza Tarnasa (1994), „Zakochany anioł” Artura Więcka (2005) czy „Mniejsze zło” Janusza Morgensterna (2009).Jego utwory wielokrotnie wykorzystywano w produkcjach filmowych, serialach czy spektaklach teatru telewizji. Młynarski jest też autorem scenariuszy i tekstów piosenek do telewizyjnych widowisk muzycznych: „Butterfly Cha–Cha”, „Śpiewy historyczne", „Dziewczyny bądźcie dla nas dobre na wiosnę", „Tradycyjna składanka", „Ściany między ludźmi", „Czy czasem tęsknisz" oraz cyklu programów „Z kobietą w tytule".

Jako aktor wystąpił w „Rodzinie Leśniewskich” Janusza Łęskiego (kierowca), we własnej osobie pojawił się w filmach takich jak „Co to jest Dudek” Jerzego Ziarnika (1967), „Jeremi Przybora” Magdy Umer (1990), „Pasażer na gapę” Roberta Kaczmarka (1999) czy „Jonasz w brzuchu Lewiatana” Krzysztofa Wierzbickiego (2015).

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2000 roku, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze -Gloria Artis” w 2007 roku,  Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 2011 roku, laureat Grand Prix 45. Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i „Diamentowego Mikrofonu”. Uhonorowany „Złotym Berłem” przez Fundację Kultury Polskiej w 2008 roku.