Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Kazimierz Opaliński
URODZONY: 22 luty 1890, Przemyśl
ZMARŁ: 06 czerwiec 1979 w wieku 89 lat, Warszawa (Polska)
Filmografia
AKTOR (36)
1975
Noce i dnie
rejent Joachim Ostrzeński
1974
Ziemia obiecana
ojciec Maksa
1974
Kilka praktycznych sposobów na przedłużenie sobie życia
1973
Chłopcy (TV)
Kalmita
1972
Wesele
Ojciec
1971
Wiktoryna, czyli czy pan pochodzi z Beauvais? (TV)
przyjaciel Piotra
1971
Bolesław Śmiały
arcybiskup Bogumił
1969
Nowy
kierownik działu socjalnego
1967
Człowiek, który zdemoralizował Hadleyburg (TV)
Edward Richards
1967
Bardzo starzy oboje
Adolf
1967
Komedie pomyłek (TV)
Richards - część II, sędzia - część III
1967
Komedia z pomyłek
sędzia
1966
Szyfry
Pieczara
1966
Piekło i niebo
dziadek
1965
Faraon
Beroes, prorok chaldejski
1964
Życie raz jeszcze
adwokat
1964
Rękopis znaleziony w Saragossie
pustelnik
1963
Wiano
dziadek
1962
Czarne skrzydła
dyrektor Kostryń
1962
Spóźnieni przechodnie
profesor (nowela IV)
1962
Jadą goście, jadą
Konstanty
1962
Gangsterzy i filantropi
sędzia
1961
Droga na zachód
Walczak
1960
Powrót
kapitan
1960
Szczęściarz Antoni
sąsiad
1960
Rok pierwszy
ojciec Otryny
1959
Pan Anatol szuka miliona
kasjer
1957
Eroica
komendant Mokotowa (nowela I)
1956
Tajemnica dzikiego szybu
woźny Krupa
1956
Człowiek na torze
maszynista Orzechowski
1954
Trudna miłość
Nalepa
1954
Pod gwiazdą frygijską
Nepomucen Łąpieć
1952
Trzy opowieści
Nowicki
1951
Pierwsze dni
szynkarz
1950
Dwie brygady
Jerzy Borowicz / Franciszek Karhan
1938
Ludzie Wisły
Dobziałkowski
Opis
Polski aktor i reżyser teatralny. Pierwszy raz na scenie wystąpił uczęszczając do teatru szkolnego. Zadebiutował rolą amanta w farsie „Dwadzieścia dni kozy”. Po wybuchu I wojny światowej dostał się do niewoli rosyjskiej, gdzie jako jeniec, występował w Orenburgu i Taszkiencie. W późniejszym okresie, po zakończeniu wojny, z zespołem Cudnowskiego grał na deskach przemyskiego Teatru Powszechnego oraz we Lwowie. W tym czasie wcielił się w postacie Nosa oraz Stańczyka w „Weselu” Wyspiańskiego, Kapelana w „Damach i huzarach” Aleksandra Fredry, Ciaputkiewicza w „Grubych rybach” Michała Bałuckiego. Występował w Przemyślu, Lwowie, Sosnowcu, Katowicach, Grudziądzu, Toruniu, Grodnie, Łodzi, Warszawie (w latach 1933 – 36) i Krakowie (1936 – 39). W latach 20. poprzedniego stulecia poza aktorstwem, Opaliński zajął się również reżyserią. W 1924 roku po raz pierwszy w swojej karierze zasiadł na stanowisku dyrektora teatru. Razem z Władysławem Jaremą kierował zrzeszeniem byłych aktorów teatru w Sosnowcu, którzy zostali bezrobotni po połączeniu zespołów teatrów Katowic i Sosnowca. W stolicy związany był z teatrami: Ateneum, Kameralnym, teatrzykiem Wesoły Wieczór, a po wojnie z Narodowym i Współczesnym. W Teatrze Narodowym często współpracował z Kazimierzem Dejmkiem. Zagrał Szewca i Kleofasa w „Historyi o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim” Mikołaja z Wilkowiecka (1962), Jakuba w „Żywocie Józefa” Mikołaja Reja oraz Guślarza, jedną ze swoich największych ról, w głośnych „Dziadach” (1967). Na scenie Teatru Współczesnego pojawił się w kreacji Dogsborougha w „Karierze Artura Ui” Brechta (1962) oraz Czebutykina (1964) w „Trzech siostrach” w reżyserii Erwina Axera.
Artysta współpracował również z Polskim Radiem, z którym nagrał wiele słuchowisk. Opaliński występował w Teatrze Telewizji. Za rolę Dziadka w „Drewnianym talerzu” został nagrodzony w plebiscycie publiczności na najlepszego aktora Teatru Telewizji (1968).
Na ekranie po raz pierwszy pojawił się w 1936 roku w filmie „Ludzie Wisły”. Grał u takich reżyserów, jak: Jerzy Kawalerowicz („Pod gwiazdą frygijską” 1954), Andrzej Munk („Zezowate szczęście” 1960), Tadeusz Konwicki („Zaduszki” 1961), Janusz Morgenstern („Życie raz jeszcze” 1964), Wojciech Jerzy Has („Rękopis znaleziony w Saragossie” 1964, „Szyfry” 1966), Jerzy Kawalerowicz („Faraon” 1966), Andrzej Kondratiuk (serial telewizyjny „Klub profesora Tutki” 1966). Za rolę Józefa Kalmita w „Chłopcach” w reżyserii Ryszarda Bera (1973) został nagrodzony na MFTv „Złota Praga”.
Artysta współpracował również z Polskim Radiem, z którym nagrał wiele słuchowisk. Opaliński występował w Teatrze Telewizji. Za rolę Dziadka w „Drewnianym talerzu” został nagrodzony w plebiscycie publiczności na najlepszego aktora Teatru Telewizji (1968).
Na ekranie po raz pierwszy pojawił się w 1936 roku w filmie „Ludzie Wisły”. Grał u takich reżyserów, jak: Jerzy Kawalerowicz („Pod gwiazdą frygijską” 1954), Andrzej Munk („Zezowate szczęście” 1960), Tadeusz Konwicki („Zaduszki” 1961), Janusz Morgenstern („Życie raz jeszcze” 1964), Wojciech Jerzy Has („Rękopis znaleziony w Saragossie” 1964, „Szyfry” 1966), Jerzy Kawalerowicz („Faraon” 1966), Andrzej Kondratiuk (serial telewizyjny „Klub profesora Tutki” 1966). Za rolę Józefa Kalmita w „Chłopcach” w reżyserii Ryszarda Bera (1973) został nagrodzony na MFTv „Złota Praga”.
IŚ
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024