PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU

Bogusław Linda

Bogusław Linda
URODZONY: 27 czerwiec 1952, Toruń
Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
 AKTOR (74)
2020
Psy 3. W imię zasad
Franz Maurer
2019
Planeta Singli 3
2019
Czarny Mercedes
2017
Ach śpij kochanie
2016
Pitbull. Nowe porządki
gangster ps. "Babcia"
2016
Powidoki
Władysław Strzemiński
2011
1920. Bitwa Warszawska
pułkownik Bolesław Wieniawa- Długoszowski
2011
Sztos 2
"Królik"
2010
Jeż Jerzy
On sam (głos)
2010
Trzy minuty. 21:37
Malarz
2010
Kajinek
Dolezal
2009
Randka w ciemno
Cezary
2006
Jasne błękitne okna
Artur, mąż Beaty
2006
Jasminum
Aktor Zeman
2006
Summer love
Szeryf
2005
Czas surferów
Dżoker
2002
Haker
Tosiek, palacz w kotłowni
2001
Stacja
Gangster "Cyna"
2001
Reich
Alex, zawodowy morderca
2001
Quo vadis
Petroniusz
2000
Sezon na leszcza
"Gliniarz"
1999
Pan Tadeusz
ksiądz Robak
1999
Operacja Samum
Edward Broński, polski agent w Iraku
1998
Demony wojny wg Goi
Keller
1998
Złoto dezerterów
Rudy
1998
Zabić Sekala
Sekal
1998
Billboard
Śliski
1997
Sara
Leon
1997
Pułapka
Szuster
1997
Szczęśliwego Nowego Jorku
Serfer
1996
Szamanka
Michał
1996
Słodko gorzki
brat Bąbla
1995
Tato
Michał
1995
Prowokator
Artur Herling
1994
Psy 2. Ostatnia krew
Franz Maurer
1994
Miasto prywatne
Pawik
1993
Jańcio Wodnik
Stygma
1993
Magneto (TV)
dyrektor
1993
Pora na czarownice
ksiądz Jan
1993
Obcy musi fruwać
1992
Sauna (TV)
Janek, Polak
1992
Wszystko, co najważniejsze...
Tadeusz Bogucki, przyjaciel Watów
1992
Pamiętnik znaleziony w garbie
Ewald
1992
Psy
Franz Maurer
1991
Kanalia
Zbych
1991
In Flagranti
Nowak
1991
Kroll
Arek
1990
Pasażerowie na gapę
Piotr
1990
Seszele
"Uśmiechnięty" (głos)
1989
Porno
Miki
1989
Ostatni dzwonek
członek jury Festiwalu Młodych Teatrów w Gdańsku
1988
Dekalog VII (TV)
Wojtek
1988
Chichot Pana Boga
pomocnik Rosena
1987
Zabij mnie, glino
Malik
1987
Cienie
Edward
1987
Kocham kino
Korwin
1986
W zawieszeniu
porucznik
1986
Maskarada
Jacek Burda
1986
Inna wyspa
Andrzej
1986
Magnat
Bolko
1985
Rośliny trujące (TV)
Adam
1985
Tanie pieniądze
Tojfel
1985
Lombard złudzeń
1984
Ceremonia pogrzebowa
Stefan
1983
Danton
Saint-Just Louis Antoine
1982
Matka Królów
Klemens
1981
Dreszcze
funkcjonariusz UB
1981
Przypadek
Witek Długosz
1981
Kobieta samotna (TV)
Jacek Gruchala
1981
Człowiek z żelaza
Dzidek
1981
Wierne blizny
Miki
1980
Gorączka
Gryziak
1979
Janek
towarzysz z ZWM
1965
Wolny strzelec
Rysiek
 PION REŻYSERSKI (4)
2006
Jasne błękitne okna
Reżyser
2000
Sezon na leszcza
Reżyser
1990
Seszele
Reżyser
1988
Koniec
Reżyser
 SCENARIUSZ (2)
1990
Seszele
Autor dialogów
1988
Koniec
Scenariusz
Opis
Absolwent PWST w Krakowie (1975). Debiutował na deskach Teatru Starego im. Heleny Modrzejewskiej w przedstawieniu "Białe ogrody" (1975). Następnie grał na scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu (1977-81), Współczesnego (1981-82) i Studio w Warszawie (1983-86). Przygodę z filmem rozpoczął od zagrania halabardnika w serialu "Czarne chmury" (1973). Pojawił się w filmach "Dagny" Haakona Sandoy'a (1976), "Wodzirej" Feliksa Falka (1977) Pierwsze duże role zagrał w serialu telewizyjny "Punkt widzenia" (1980) Janusza Zaorskiego oraz w obrazie "Gorączka” Agnieszki Holland (1980).

Momentem przełomowym w karierze Lindy był rok 1981. Kreacje młodego inteligenta zaangażowanego w wydarzenia Sierpnia 80 w "Człowieku z żelaza" Andrzeja Wajdy, wyrzuconego poza margines społeczeństwa kaleki, który szaleje z tęsknoty za miłością i akceptacją w "Kobiecie samotnej" Agnieszki Holland i nonkonformisty, który pomimo różnych kolei losu, zawsze pozostaje wierny sobie i wartościom wyniesionym z domu w "Przypadku" Krzysztofa Kieślowskiego potwierdziły nieprzeciętny talent Lindy.

Następne filmy, w których wystąpił ugruntowały jego pozycję. W "Dantonie" Andrzeja Wajdy (1982), wcielił się w Saint-Justa, partnerując Wojciechowi Pszoniakowi i Gerardowi Depardieu. W "Matce Królów" Janusza Zaorskiego (1982), zagrał najmłodszego syna Łucji Król, Klemensa. W "Magnacie" Filipa Bajona (1987) jako Bolko, najmłodszy syn księcia Hansa Friedricha von Teuss romansował z własną macochą, graną przez Grażynę Szapołowską.

Koniec lat 80 to czas wielkich przemian ustrojowych, które nie ominęły również polskiego kina. Diametralnej zmianie uległ też wizerunek aktora, dotąd kojarzonego z rolami bohaterów zmagających się z problemami egzystencjalnymi, dokonujących istotnych, życiowych wyborów, stawiających czoła trudnej rzeczywistości. Zmianę tę zapoczątkowały role w takich obrazach jak „Zabij mnie, glino” Jacka Bromskiego (1987) "Porno" (1989) Marka Koterskiego a w pełni ukształtowały występy w filmach Władysława Pasikowskiego. Kreacje cynicznych i bezwzględnych „twardzieli” w filmach „Kroll” (1991), „Psy” (1992) oraz „Psy II: Ostatnia krew” (1994) uczyniły z Lindy pierwszą gwiazdę polskiego kina i idola młodego pokolenia widzów. Niektóre dialogi wypowiadane przez Franza Maurera, w którego wcielił się Linda w „Psach” nie tylko weszły do klasyki polskiego kina ale też funkcjonują w języku potocznym, np. „Bo to zła kobieta była”.

Kolejne lata to okres różnorodności w karierze aktora. Linda grał zarówno role twardych facetów, m.in ochroniarza w „Sarze” w reżyserii Macieja Ślesickiego (1997), hitlerowskiego kolaboranta w „Zabić Sekala” Vladimíra Micháleka (1998), żołnierza walczącego w byłej Jugosławii w „Demonach wojny wg Goi” Władysława Pasikowskiego (1998) jak również stworzył niezapomniane kreacje odchodzące od przyjętego wizerunku. W 1993 roku wcielił się w sztukmistrza Stygmę w „Jańciu Wodniku” Jana Jakuba Kolskiego. W obrazie „Tato” w reżyserii Macieja Ślesickiego (1995) stworzył przejmującą postać ojca walczącego o prawo do wychowywania własnej córeczki. W 1999 roku zagrał wielowymiarową rolę księdza Robaka w adaptacji epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Z kolei w 2001 roku wystąpił w roli Petroniusza w głośnej ekranizacji „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza.

Linda nie stronił też od ról serialowych. Wystąpił m.in. w serialu „Dziki” (2004) i jego kontynuacji „Dziki. Pojedynek” (2005) oraz sitcomie „I kto tu rządzi”, gdzie pokazał duży dystans do tworzonego przez lata wizerunku „macho”, wcielając się w rolę pomocy domowej.

Do ważniejszych kreacji stworzonych przez aktora w ostatnim dziesięcioleciu należy zaliczyć występ w komedii Jana Jakuba Kolskiego „Jasminum” (2006), w której sparodiował po części samego siebie jako „wielkiego gwiazdora”. W tym samym roku zagrał szeryfa w polsko-amerykańskiej produkcji „Summer Love” Piotra Uklańskiego, u boku słynnego hollywoodzkiego gwiazdora Vala Kilmera.

Ostatnimi czasy na dużym ekranie aktor pojawił się w obrazie Olafa Lubaszenki „Sztos 2” oraz w pierwszym polskim filmie nakręconym techniką 3 D - „Bitwie Warszawskiej 1920” Jerzego Hoffmana.

Bogusław Linda realizuje się również na polu reżyserskim. Pierwszym nakręconym przez niego filmem był „Koniec” (1988). Następnie zrealizował „Seszele” (1990), „Sezon na leszcza” (2000) oraz „Jasne błękitne okna” (2007).

Aktor za stworzone przez siebie filmowe kreacje był częstokroć nominowany i nagradzany. Otrzymał wielokrotnie Nagrodę za Najlepszą Rolę Męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (do 1986 roku Gdańsk): w 1981 roku za kreację w filmie „Gorączka”, w 1987 – podwójna nagroda - za rolę w rozpowszechnianym dopiero wówczas „pułkowniku” Krzysztofa Kieślowskiego „Przypadek” oraz w „Magnacie” Filipa Bajona, w 1988 za kreację w kolejnym, po latach dopuszczonym do dystrybucji filmie „Kobieta samotna” Agnieszki Holland, w 1992 za „Psy” Władysława Pasikowskiego, a w 1995 za rolę tytułowego „Taty” Macieja Ślesickiego. Ma również na koncie 4 Złote Kaczki w kategorii najlepszy polski aktor (1987, 1991, 1992, 1995). W 2009 roku otrzymał Specjalną Nagrodę im. Zbyszka Cebulskiego za "cały dorobek twórczy ze szczególnym uwzględnieniem ról zagranych w latach 1980-1982". W tym samym roku z rąk sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego odebrał Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 1996 roku, podczas I Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.



opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll