Przypadek Pekosińskiego

Bohaterem filmu jest postać autentyczna, Bronisław Pekosiński z Zamościa, człowiek, który nie wie, kim jest, jak się naprawdę nazywa, gdzie i kiedy się urodził. Przerzucony przez nieznaną matkę poza druty hitlerowskiego obozu w Zwierzyńcu, doznał okaleczenia. Znajda otrzymał nazwisko od organizacji, która się nim zajęła: Polskiego Komitetu Opieki Społecznej. Trafił do domu dziecka, ukończył szkoły, pracował, został powiatowym mistrzem gry w szachy.
Z czasem rozpił się, podupadł na zdrowiu, wykoleił. Po wylewie krwi do mózgu stał się strzępem człowieka. Reżyser postanowił zrealizować wówczas film, który byłby nie tylko opowieścią o tragicznym, choć niezawinionym losie, ale także rodzajem psychodramy, próbą pomocy i rehabilitacji.
Historia życia Pekosińskiego urasta do rangi symbolu człowieczeństwa, zaświadcza o kruchości ludzkiej egzystencji, okrucieństwie i bezwzględności życia, nasuwa refleksję o daremności ludzkich wysiłków w kształtowaniu losu.