Marta Plucińska – Ciao, Federico!

Pochodzi z Poznania. Jest absolwentką Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wyższego Studium Zawodowego Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi (1997). Studiowała także dziennikarstwo, filozofię i polonistykę. W czasie studiów realizowała filmy w amatorskim klubie filmowym działającym przy Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Podczas nauki w łódzkiej Szkole Filmowej pełniła funkcję kierownika produkcji kilku etiud studenckich, m.in. nominowanej do studenckiego Oscara oraz obsypanej nagrodami na festiwalach w Monachium, Montecatini, Karlowych Warach, Ludwigsburgu i Gdyni – „Pańci” (1995) Iwony Siekierzyńskiej, zrealizowanej pod opieką artystyczną Krzysztofa Kieślowskiego (współkierownikiem produkcji był Edward Kłosowicz).

Po skończeniu studiów producenckich została II kierownikiem produkcji „Kochaj i rób, co chcesz” (1997) Roberta Glińskiego, „Wrót Europy” (1999) Jerzego Wójcika i „Wojaczka” (1999) Lecha Majewskiego, na planie dwóch dokumentów – „Bezprizorni” (1997) Natalii Korynckiej-Gruz i „Kinemy” (1999) Stanisława Różewicza, oraz dwóch fabuł – „Cześć Tereska” (2001) Roberta Glińskiego i „Sukcesu” (2003) Marka Bukowskiego – pełniła funkcję I kierownika produkcji (w filmie Glińskiego w pierwszej fazie produkcji).

W 1997 roku założyła własną firmę „Federico Film”, gdzie wyprodukowała m.in. nagrodzony w Bergamo, Gdyni, Krakowie i Wrocławiu przejmujący dramat Marka Stacharskiego „Przebacz” (2005) oraz obsypany laurami festiwalowymi w Chicago, Nowym Jorku, Mińsku, Tallinie, Gdyni i Toruniu – „Mój rower” (2012) Piotra Trzaskalskiego.

Marta Plucińska napisała scenariusz i wyprodukowała także film Gerwazego Reguły „Droga do raju” (2008). Wydaje się, że marzył się jej autorski debiut reżyserski. Już w 2001 roku pełniła funkcję II reżysera na planie „Angelusa” Lecha Majewskiego. Jako reżyserka zadebiutowała piętnaście lat później, przenosząc na ekran własny scenariusz „Kochaj” (2016). Tą uroczą opowieść o czterech dziewczynach z wielkiego miasta poszukujących miłości zadedykowała „mamie, siostrom, przyjaciółkom, kobietom”.