Jacek Petrycki - „człowiek z kamerą” z Platynowym Zamkiem

Dyrektor Festiwalu Mikołaj Jazdon na Gali Zakończenia wygłosił kilkunastominutową laudację na cześć nagrodzonego. „Oglądając filmy z perspektywy operatora, który je uchwycił, dostrzegamy coś, co je łączy, co jest wspólnym mianownikiem. Ten mianownik zamyka się w obrazie” - powiedział. „Tegoroczny laureat jest również autorem zdjęć do dzieł należących do kanonu Polskiej Szkoły Dokumentu. Obrazy zarejestrowane jego kamerą znalazły się w pamiętnych filmach dokumentalnych Bohdana Kosińskiego, Marcela Łozińskiego, Ireny Kamieńskiej, Andrzeja Titkowa, czy Andrzeja Trzos-Rastawieckiego” – dodał. I właśnie o niebywałym wkładzie operatora w film dokumentalny mówił najwięcej: „Jeśli spojrzymy na filmografię Jacka Petryckiego zobaczymy, że układa się z niej zupełnie inna opowieść. Gdy oglądałem filmy, patrzyłem jego oczami, czułem, że jestem w miejscu, w którym on przycupnął, pochylił się nad statywem. Czułem, że podążam za spojrzeniem człowieka, który chwyta rzeczywistość. W jego filmach jest wiele portretów jak w „Gadających głowach” Kieślowskiego. Jacek Petrycki jest dokumentalistą, człowiekiem z kamerą, który od początku lat 70. nie tylko dokumentuje świat, ale też historię Polski, np. w obrazach z marca 1980 roku w „Prowokacji bydgoskiej”, gdzie uwiecznił obrady komisji krajowej NSZZ Solidarność”. Mikołaj Jazdon zwrócił również uwagę w niebywały wkład Jacka Petryckiego w światowy dokument: „W 1989 wyruszył w niebezpieczne miejsca na świecie, gdzie bunt toczył się dalej, do miejsc znaczonych wojnami, byłej Jugosławii, Czeczenii. Współpracował z zagranicznymi reżyserami, m.in. Kleyffem Gordonem. Podróżował i przywoził obrazy świata pokazując, że on wciąż się zmienia i wciąż toczy się w nim walka o wolność. Ta podróż wciąż trwa, kolejne filmy, które powstają „Latawce”,"Dybuk" to obrazy uchwycone kamerą Jacka Petryckiego”.