Andriej Smirnow

Jest synem znanego rosyjskiego pisarza, Siergieja Smirnowa. Studiował na wydziale reżyserii Państwowego Instytutu Kinematografii pod kierunkiem Michaiła Romma. Zakończył swoją edukację w 1962 roku, debiutując w tym samym czasie obrazem "Ej, kto nibut!" (1962). Kilka lat później nakręcił produkcję, która przyniosła mu największe uznanie - "Dworzec Białoruski" (1971). Film opowiadał o weteranach wojennych, którzy niegdyś wracali z frontu właśnie na tytułowy dworzec, a po latach ponownie spotkali się w Moskwie na pogrzebie jednego z dawnych towarzyszy broni. Dramat Smirnowa otrzymał m.in. główną nagrodę na festiwalu filmowym w Karlowych Warach, zaś przez samych Rosjan został uznany ze jeden z najlepszych obrazów na temat Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. W kolejnych latach artysta zrealizował jeszcze dwa filmy: "Jesień" (1975) oraz "Wiarę i Prawdę" (1979), a później na jakiś czas zrobił sobie przerwę w pracy reżyserskiej, poświęcając się przede wszystkim występom po drugiej stronie kamery. Swoją karierę aktorską rozpoczął zresztą już w latach 60., występując m.in. w takich filmach jak "Wojna i pokój" (1967) Siergieja Bondarczuka czy "Czerwona strzała" (1986) Igora Szeszukowa i Iskandra Kamrajewa. W 2005 roku stworzył jedną z głównych ról w filmie Krzysztofa Zanussiego "Persona non grata". W 2011 roku powrócił do reżyserii realizując dramat na temat wydarzeń Rewolucji Październikowej - "Żyła sobie baba".