Viva Maria!

Rok 1907, fikcyjna republika San Miguel w Ameryce Środkowej. Dwie dziewczyny – francuska piosenkarka kabaretowa oraz irlandzka awanturnica – odbywają z trupą cyrkowo-rewiową pełne zabawnych, ale i niebezpiecznych przygód artystyczne tournée po ogarniętym rewolucją kraju, skierowaną przeciwko dotychczasowym dyktatorskim rządom. Niekwestionowaną gwiazdą zespołu jest śpiewaczka Maria. Gdy do trupy dołącza irlandzka anarchistka, której nieobce są terrorystyczne metody walki, nosząca również imię Maria, francuska pieśniarka proponuje jej wspólne występy. Cieszą się one niebywałą popularnością, gdyż popisy wokalne obu pań uzupełniane są atrakcyjnym striptizem. Jeżdżąc po coraz bardziej zrewoltowanym kraju, artyści mimowolnie wplątują się w tryby historycznych przemian. Gdy ginie Flores, miejscowy przywódca rebeliantów, obie Marie stają na czele powstania. Pod ich przywództwem gnębiony lud rozprawia się z reżimem, a irlandzko-francuski duet artystyczny staje się ikoną narodowych przemian.

Louis Malle, jeden ze współtwórców francuskiej Nowej Fali, autor jej sztandarowych filmów, m.in. „Kochankowie” (1958), „Windą na szafot” (1958), „Zazie w metrze” 1960), „Życie prywatne” (1962), tym razem postanowił się zabawić. „Chciałem, żeby wreszcie coś się działo, żeby strzelali, wysadzali w powietrze, żeby był śmiech, egzotyczne dekoracje i nie było rozdzielania włosa na czworo” – tak mówił o genezie swej szalonej przygodowo-westernowej komedii, rozgrywającej się w ogarniętym rewolucją fikcyjnym państwie Ameryki Środkowej na początku ubiegłego wieku. Największym atutem „Viva Marii!”, poza fantastycznym scenariuszem oraz błyskotliwą reżyserią, jest aktorstwo. W role dwóch Marii wcieliły się ulubione aktorki reżysera: Jeanne Moreau, muza francuskich nowofalowców, pamiętna bohaterka „Kochanków” i „Windy na szafot”, oraz Brigitte Bardot, której poświęcił „Życie prywatne”. Za swą kreację Moreau została uhonorowana nagroda BAFTA (1967), Bardot zaś musiała się zadowolić nominacją.