Prymas. Trzy lata z tysiąca

Początek lat 50. Komunistyczne władze dążą do zniszczenia Kościoła katolickiego. Często dochodzi do aresztowań duchownych. Kardynał Stefan Wyszyński w swoich wystąpieniach przeciwstawia się bezprawiu. Zostaje uprowadzony z Pałacu Prymasowskiego. Prezydent Bolesław Bierut postanawia wyeliminować prymasa z życia społeczno-politycznego i odizolować duchownego w zaniedbanym klasztorze w Stoczku Warmińskim. Prymasowi mają towarzyszyć ksiądz Stanisław, poprzednio osadzony w więzieniu w Rawiczu za nauczanie religii, oraz siostra Leonia, dotąd odsiadująca wyrok w Grudziądzu, zastraszona i donosząca na współwięźniów. W Stoczku zakonnica otrzymuje podobne zadanie: ma zapisywać wszystko, co mówi prymas. Robi to niechętnie, bowiem ma świadomość, na kogo donosi. Pułkownik nadzorujący internowanego Stefana Wyszyńskiego ma za zadanie złamanie go i nakłonienie do współpracy z władzami. Komuniści liczą, że presja psychiczna spowoduje dobrowolne zrzeczenie się przez Kardynała swoich funkcji. Siła moralna hierarchy sprawia, że nie poddaje się. Uwięzieni organizują kaplicę, dużo czasu poświęcają modlitwie. Ksiądz Stanisław podejrzewa Leonię o współpracę z komendantem i znajduje na to dowody. Tymczasem, wobec fiaska zastosowanych metod, pułkownik uruchamia tzw. trzeci wariant. Sprowadza do klasztoru Molendę - człowieka na usługach bezpieki, który jest bliźniaczo podobny do prymasa. Sobowtór podpatruje kardynała i przygotowuje się do swojej roli. Na zorganizowanym przez UB zebraniu biskupów Molenda jako Prymas Stefan Wyszyński ma zrzec się zwierzchnictwa nad Kościołem w Polsce.

Ksiądz Stanisław zdobywa dziennik siostry Leonii i podczas widzenia przekazuje swojemu ojcu. Gdy pułkownik dowiaduje się o zniknięciu dziennika, odwołuje akcję z Molendą. Prymas zostaje przewieziony do innego ośrodka - w Komańczy.

Surowy, nie upiększony portret dostojnika Kościoła, który zwycięsko wyszedł z próby złamania go przez komunistyczne władze. Film pokazuje przełomowy moment w powojennej historii Polski, kiedy ważyły się losy religii katolickiej, a tym samym - narodu. Znakomitą kreację stworzył Andrzej Seweryn. Na uznanie zasługują też zdjęcia i scenografia.