Palace Hotel

Władysław Lenka, polski pisarz i reżyser, przedstawia na festiwalu w Berlinie Zachodnim swój film, który zostaje źle przyjęty przez publiczność. Niezadowolony z reakcji widzów, dopuszcza się chuligańskiego wybryku i trafia do aresztu, gdzie wspomina swoje wojenne przeżycia.
W czasie oblężenia Warszawy wpadła mu w ręce walizka francuskiego dyplomaty. Dzięki znalezionemu w niej paszportowi in blanco, który wypełnił na swoje nazwisko, uniknął aresztowania i trafił do obozu dla internowanych cudzoziemców w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Po wojnie przez kilka lat usiłował odszukać właściciela walizki. Zwolniony z aresztu, spotyka nieoczekiwanie dawnego kolegę, który przedstawia mu małżeństwo Francuzów. Okazuje się, że pan Lacoste, pracujący przed wojną w Warszawie, jest poszukiwanym przez Lenkę właścicielem walizki, która jednak nie jest mu już do niczego potrzebna. Rozgoryczony Władysław wyjeżdża. W pociągu spotyka staruszkę, Półkę wywiezioną w czasie wojny na roboty, która prosi go o dostarczenie komuś walizki w Warszawie.
Refleksyjno-ironiczny portret Polaka, któremu wojenny epizod pozwolił po latach wypełnić symboliczną misję narodową. Po kolaudacji wstrzymano rozpowszechnianie filmu. Jego premiera odbyła się po pięciu latach.