Seks, kłamstwa i kasety wideo

Ann i John Mullany’owie są małżeństwem już tylko formalnie, nie współżyją od miesięcy. John zdradza żonę z jej siostrą Cynthią. U małżonków zatrzymuje się chwilowo przyjaciel Johna, Graham. W rozmowie z Ann przyznaje się
do impotencji. Ann dzieli się z mężem podejrzeniami, że jest zdradzana, ale ten oddala jej domysły. Ann odkrywa
u Grahama kasety wideo ze zwierzeniami kobiet na temat seksu. Zgorszona, zrywa z nim znajomość. Cynthia pozwala Grahamowi nagrać swoją wypowiedź. Wyznaje w niej, że ma romans z Johnem. Ann sama odkrywa zdradę męża. Żąda rozwodu, odwraca się od siostry. Teraz zgadza się na nagranie, pod warunkiem, że Graham też weźmie nim udział. Graham ulega i odpowiada na pytania Ann, poczym staje obok niej przed kamerą i pierwszy raz przeżywa zbliżenie fizyczne z kobietą. Zazdrosny John bije Grahama i odtwarza kasetę z nagraniem żony. Po raz pierwszy dowiaduje się o jej problemach. Graham niszczy wszystkie kasety. Cynthia zrywa z Johnem i godzi się z siostrą, która rozpoczyna z Grahamem nowe życie.

Rewelacyjny debiut wtedy 26-letniego Stevena Soderbergha, nagrodzony w 1989 r. Złotą Palmą na MFF w Cannes. Pierwszy film przyszłego reżysera takich przebojów, jak „Erin Brockovich” czy „Traffic”, kontynuuje tradycję dramaturgii Tennessee Williamsa i Edwarda Albeego, dotykającej problemu seksualności człowieka. W „Seksie, kłamstwach
i kasetach wideo” seks jest częstym tematem rozmów czworga pomysłowo skontrastowanych i świetnie zagranych bohaterów: nieśmiałej Ann (Andie MacDowell), hedonistycznej Cynthii, (Laura San Giacomo), niewolnego od kompleksów Grahama (James Spader, nagrodzony za tę rolę w Cannes) i typowego macho, jakim jest John (Peter Gallagher). Nagrania wideo to rodzaj lustra ustawionego przed postaciami, w którym odbijają się ich obsesje, frustracje i zahamowania. Kłamstwa nie wytrzymują próby czasu, zwłaszcza gdy powodują kolizję życia prywatnego z zawodowym, czego doświadcza na sobie John.
Film Soderbergha jest niezwykle oszczędny pod względem budżetu i formy, a robi duże wrażenie. Duża w tym zasługa nominowanego do Oscara scenariusza autorstwa reżysera.