Grbavica

Grbavica, dzielnica Sarajewa. Mieszka w niej Esma, samotnie wychowująca dwunastoletnią Sarę. Ma poważne problemy z sobą, ciągle powracają bolesne wspomnienia. Żeby jakoś związać koniec z końcem, decyduje się zatrudnić jako kelnerka w nocnym klubie. Zarobi więcej pieniędzy, ale zostanie jej bardzo mało czasu na zajęcie się córeczką. Na szczęście może liczyć na pomoc Sabiny, najbliższej przyjaciółki, oraz Pedli, nowego kolegi z pracy. Sara też sobie jakoś radzi, zaprzyjaźnia się z Samirem, który podobnie jak ona stracił ojca w czasie wojny. Niestety, nie może jechać na szkolną wycieczkę, bo na jej opłacenie nie ma pieniędzy, a zniżkę mogłaby uzyskać, gdyby przedstawiła zaświadczenie o męczeńskiej śmierci taty. Dopóki jednak ciała nie odnaleziono, nikt go nie wystawi. Matka pożycza pieniądze i opłaca córce wycieczkę. Zdumiona Sara odkrywa, że jej ojca nie ma na liście wojennych bohaterów. Załamana Esma wyznaje córce brutalną prawdę o tym, że została poczęta w wyniku gwałtu w obozie jenieckim.

„Grbavica”, pełnometrażowy debiut Jasmili Žbanić, zdobył na festiwalu berlińskim (2006) Złotego Niedźwiedzia, Nagrodę Jury Ekumenicznego i Specjalną Nagrodę Pokojową. To przejmująca opowieść o życiu naznaczonym traumą i próbie wyzwolenia się z natrętnych wspomnień, które nieustannie zakłócają także teraźniejsze życie codzienne, zarówno protagonistki, jak i jej córki. Dopiero szczere, choć ogromnie bolesne, wyznanie matki wobec córki pozwoli na przezwyciężenie traumy i otworzy nowy rozdział w ich wzajemnych kontaktach. „«Grbavica» to przede wszystkim historia o miłości, która nie jest czysta, ponieważ została naznaczona nienawiścią, wstrętem, dramatem i rozpaczą. Opowiada także o ofiarach, które choć nie popełniły żadnej zbrodni, nie są dla przyszłych pokoleń całkiem bez winy. «Grbavica» mówi także o prawdzie, o ogromnej sile niezbędnej, aby iść naprzód, i tak bardzo potrzebnej społeczeństwu Bośni i Hercegowiny, które musi walczyć, żeby w końcu osiągnąć dojrzałość” – mówi autorka filmu.