Moskwa nie wierzy łzom

Katerina, Antonina i Ludmiła przyjechały do stolicy z różnych stron kraju. Katia nie dostała się na studia i z konieczności rozpoczęła pracę w fabryce. Koleżanki z pokoju pocieszają ją w zmartwieniu. Antonina, marząca o
spokojnym, przeciętnym życiu, wychodzi za mąż za kolegę z pracy. Inaczej widzi swą przyszłość ambitna Ludmiła. Chce urządzić się w życiu, zrobić karierę, obracać się w wyższych sferach. Gdy daleki krewny Katii, profesor, prosi,
by pod jego nieobecność zaopiekowała się jego moskiewskim mieszkaniem, Ludmiła przenosi się tam wraz z Katią. Podając się, za córki profesora, dziewczyny poznają znanego hokeistę Gurina i operatora telewizyjnego Raczkowa. Znajomość ta owocuje małżeństwem Ludmiły z Gurinem i romansem Katii z Raczkowem. Operator dowiaduje się niebawem, że dziewczyna jest tylko robotnicą i porzuca ją, pomimo, że ta jest w ciąży.
Kiedy na świat przychodzi ich córeczka, Katia może liczyć tylko na pomoc przyjaciółek. Mija 18 lat, w ciągu których wiele zmienia się w życiu bohaterek. Niewzruszona pozostaje tylko ich przyjaźń, której trwałość znów wkrótce docenią.