Fahrenheit 9.11

Ten dokument Michael Moore poświęcił wydarzeniom poprzedzającym terrorystyczny zamach na World Trade Center, a także tym, które miały miejsce bezpośrednio po ataku, tropiąc m.in. powiązania prezydenta George’a W. Busha z... rodziną Osamy bin Ladena. Film atakuje jego administrację, a także amerykańskiego prezydenta osobiście. Wiele miejsca poświęca Moore skandalowi wyborczemu na Florydzie w 2000 roku, opisuje powiązania biznesowe prezydenta i jego współpracowników oraz ich reakcje na atak 11 września 2001 roku. Stara się udowodnić niekompetencję republikańskiej administracji, dosadnie mówi o wątpliwych przyczynach wywołania wojny w Iraku. Film Moore'a, będący ostrą krytyką George'a W. Busha oraz jego polityki, mocno się wpisał w kampanię przed wyborami prezydenckimi 2004 roku. „Łatwo jest nazwać Busha idiotą, ale ja tego nie zrobiłem. Pozwoliłem natomiast, by zrobiły to za mnie jego własne słowa i własne zachowania” – wyznał amerykański dokumentalista dziennikarzowi „Washington Post”.

Michael Moore uprawia dokument społecznie zaangażowany oraz demaskatorski, a zarazem skrajnie subiektywny. „Fahrenheit 9.11” to jego najgłośniejsze dokonanie. Film – utrzymany w tonacji politycznego pamfletu – wywołał wiele kontrowersji, zarówno wśród publiczności, jak i krytyki. Zwolenników zachwyciła jego żarliwość oraz bezkompromisowość, przeciwników – manipulowanie, które nawet w słusznej sprawie jest tylko manipulowaniem, a film – zamiast sztuką o ponadczasowych walorach – staje się wtedy doraźną propagandą. „Fahrenheit 9.11” został uhonorowany na festiwalu canneńskim w 2004 roku Złotą Palmą oraz nagrodą FIPRESCI. To drugi przypadek w historii imprezy przyznania tak prestiżowego lauru filmowi dokumentalnemu – w 1956 roku Złota Palmę zdobył „Świat milczenia” Louisa Malle'a i Jacques’a-Yves’a Cousteau. Dokument Moore'a został zauważony także podczas ceremonii przyznawania Złotych Malin. Otrzymali je – za „kreacje” – George W. Bush, Condoleezza Rice, Donald Rumsfeld i Britney Spears.