Za wszelką cenę

Frankie Dunn prowadzi dość obskurną salę treningową dla pięściarzy w Los Angeles. Pomaga mu w tym były pięściarz Scrap. Frankie regularnie chodzi do kościoła, szukając wybaczenia za grzechy, które doprowadziły do tego, że dwadzieścia trzy lata wcześniej wyrzekła się go córka.
Pewnego dnia na sali pojawia się trzydziestojednoletnia Maggie. Prosi Frankiego, by został jej trenerem, ale ten odmawia, bo jak twierdzi „nie trenuje dziewczyn”. Jednak Maggie niezrażona pojawia się jeszcze kilka razy i ćwiczy sama. Jej wytrwałość zostaje nagrodzona. Scrap dostrzega w niej potencjał i wspólnie udaje im się złamać opór Frankiego. Maggie wygrywa kilka pierwszych walk przez szybki nokaut. Mimo tego trener boi się wystawić ją do walki o tytuł, bo obawia się powtórzenia sytuacji ze Scrapem, który w ten sposób stracił oko. Po jakimś czasie Maggie kupuje dom swojej rodzinie. Frankie jest świadkiem, jak zamiast wdzięczności pięściarka spotyka się z pretensjami matki.
Ostatecznie dochodzi do walki o tytuł z udziałem Maggie i aktualnej mistrzyni. Dziewczyna zostaje nieuczciwie znokautowana i upadając, zahacza o stołek, łamie sobie szyję i zostaje sparaliżowana. Z czasem w jej nogę wdaje się gangrena, co kończy się amputacją. Błaga Frankiego o pomoc w eutanazji. Oddany jej trener w końcu godzi się, a później znika bez śladu.

Film wyreżyserował i zagrał w nim główną rolę Clint Eastwood. Opowiada o dziewczynie, która dzięki determinacji i ciężkiej pracy spełnia amerykański sen. Boksowanie jest dla niej sposobem na złamanie rutyny życia w miejscu, gdzie diabeł mówi dobranoc. Oryginalność Maggie opiera się na wyborze dyscypliny, która jej to umożliwi, czyli boksu - typowo męskiego sportu, będącego połączeniem techniki z kontrolowaną agresywnością. Jego brutalność jest zarazem metaforą ciężkiej sytuacji życiowej bohaterki.
Obok niej w centrum zainteresowania Eastwooda znalazł się grany przez niego trener Frankie. Na jego usposobieniu zaważyło rozstanie z córką, którą zastępuje mu podopieczna, oraz poczcie winy z powodu kalectwa Scrapa (w tej roli Morgan Freeman). To właśnie Scrap snuje narrację pozaekranową i tłumaczy motywy postępowania Frankiego. Filozofia trenera za główną zasadę przyjmuje samoobronę („Protect yourself”), co ostatecznie nie chroni go przed smutnymi wyrokami losu.
Film wyróżnia się brakiem sentymentalizmu w kreacji postaci oraz przewrotnym humorem. Akcja została osadzona w zapuszczonych rejonach L.A., co dodatkowo podkreślają zdjęcia utrzymane w stylistyce wyblakłej fotografii. Film został nagrodzony m.in. czterema Oscarami, w tym za najlepszy film.