Grający z talerza

W baśniowej wsi mieszka stary chłop Marczyk. W studni Marczyka ukrywa się odmieniec Morka, człowiek o dwóch twarzach. Marczyk dostarcza mu jedzenie. Stary przyjaźni się również ze skrzypkiem Lundą. Ten wiejski grajek, zapatrzony w kawałki malowanych talerzy, komponuje piękną muzykę. Któregoś dnia Marczyk spotyka karliczkę Jankę, zrozpaczoną z powodu swego niskiego wzrostu. Odwodzi ją od zamiaru samobójstwa i dziewczyna zamieszkuje w chałupie starego. Pewnego razu po Marczyka przychodzi śmierć. Chłop próbuje się z nią targować i kłamliwie obiecuje pięciu innych na swoje miejsce. Oszukana śmierć wybacza mu i pragnie, aby namówił Lundę do zagrania jej z całego talerza. Skrzypek jednak boi się takiej muzyki i nie chce spełnić prośby przyjaciela. W końcu Marczyk umiera. Wtedy Lunda decyduje się zagrać z całego talerza. Opętany własną muzyką, nie może robić już nic innego. Po śmierci Marczyka karliczka spotyka Morkę i oboje zakochują się w sobie. Morka ratuje Lundę, wyrywając mu z rąk skrzypce, i w ten sposób wyzwala go od zgubnego wpływu muzyki. Janka z miłości zaczyna rosnąć. Odmieniec widzi, że stała się atrakcyjną dziewczyną i odchodzi do cyrku, aby za pieniądze prezentować swą potworność. Po roku spotyka go Lunda i mówi, że postąpił nierozważnie, gdyż Janka nadal go kocha. Morka udaje się do chałupy Marczyka i widzi, że jego ukochana stała się olbrzymką. Oboje są teraz potworami i postanawiają na zawsze zostać razem.
Film zrealizowany w konwencji poprzednich filmów Kolskiego: „Jańcio Wodnik” i „Cudowne miejsce” – poza realnym czasem, w świecie baśniowej wsi polskiej, zaludnionym postaciami z ludowej wyobraźni. Utwór z pogranicza ballady i powiastki filozoficznej.