Prosta historia

W roku 1994 Alvin Straight, lat 73, mieszkający w Laurens w Iowie postanowił odwiedzić swego brata, Lyle, lat 75, mieszkającego w Mt. Zion w stanie Wisconsin. Co może być w tym niezwykłego? Po pierwsze, skłócony z bratem Alvin nie rozmawiał z nim od lat. Po drugie, odległość dzieląca braci wynosi kilkaset mil. Po trzecie, Alvin nie miał już prawa jazdy, więc siadł za kierownicą swej spalinowej kosiarki do trawy i wyruszył w drogę z szybkością pięciu mil na godzinę. Co zobaczył i przeżył w trakcie podróży, trwającej kilkanaście dni, stało się treścią gazetowego reportażu, a następnie filmu.

Co sprawiło, że David Lynch – symbol kina udziwnionego, tak często sterujący w stronę ekranowego oniryzmu – zdecydował się na taki prosty – w tytule i treści – film? Zapewne skłonność reżysera do eksperymentowania, ale i do gry z widzem. Film powstawał jako rodzaj wielkiej improwizacji. Zdjęcia trwały kilkanaście dni, realizowane były daleko od głównych dróg, a osoby, które napotkała na swej drodze ekipa, nie były aktorami. Pozostaje pytanie, które z zarejestrowanych kamerą spotkań było przewidziane w scenariuszu, a które były kwestią przypadku. Ale takie rozróżnienie nie wydaje się konieczne: żadne z tych spotkań nie jest tak dziwne, by nie mogło być prawdopodobne.
Film wyróżniono Europejską Nagrodą Filmową dla filmu spoza Europy oraz nominacją do Oscara za kreację Richarda Farnswortha w roli Alvina Straighta.