Dzisiejsze czasy

Praca Charliego-trampa jawi się jako wyjątkowo niewdzięczna. Bohater jest jednym z trybików w wielkiej fabryce, gdzie stojąc przy taśmie dzień w dzień, przez całą zmianę wykonuje monotonne, mechaniczne ruchy, a ma za zadanie przykręcanie takiego samego elementu. Nietęga mina i wrodzony pech Charliego sprawia, że zostaje on wybrany do roli królika doświadczalnego, mającego przetestować innowacyjną maszynę, dzięki której robotnicy mogą spożyć posiłek, nie przerywając pracy. Tego jest już zdecydowanie za wiele, w efekcie czego pogrążony Charlie trafia do szpitala psychiatrycznego. Los dalej jest dla niego okrutny, bowiem wkrótce po wyjściu, w wyniku niefortunnego zbiegu okoliczności, bohater ląduje w areszcie. Paradoksalnie, odnajduje się tam całkiem nieźle, w związku z czym opuszczenie więzienia wcale nie przyprawia go o dobry humor. Uczynić to z kolei może, a jednocześnie uchronić go przed dalszymi pechowymi wyborami, przypadkowo spotkana dziewczyna, której również w życiu nie jest lekko.

„Dzisiejsze czasy” to film dla Chaplina niezwykle ważny, i to co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, po raz ostatni wykorzystuje w nim charakterystyczny wizerunek trampa – w meloniku, z nieodłączną laseczką – który przez lata przyniósł mu ogromną popularność. Druga kwestia związana jest z faktem, iż produkcja ta zamyka niemy okres twórczości wielkiego komika, stanowiąc jej piękne podsumowanie. Film, do którego Chaplin bardzo starannie się przygotowywał, jest satyryczną polemiką z przemianami dokonującymi się w otaczającej go rzeczywistości. Reżyser, wrzucając niewinnego bohatera w samo jej epicentrum, z właściwym sobie poczuciem humoru, ale jednocześnie bardzo krytycznie, odnosi się do wszechobecnego procesu technicyzacji. Chaplin sugeruje, zresztą nie bez racji, że mechanizacja, industrializm, na jaki zapanowała moda, nieodłącznie są związane z dehumanizacją zwykłej jednostki. „Dzisiejsze czasy” to jedna z najbardziej przejmujących wizji nakreślonych przez amerykańskiego twórcę.