Alicja już tu nie mieszka

Będąc dzieckiem, Alice bardzo marzyła o karierze piosenkarki. Rzeczywistość okazała się jednak brutalna. Ma już trzydzieści pięć lat, a marzenia oddalają się coraz bardziej. Po śmierci męża, który zginął w wypadku samochodowym, kobieta postanawia rozpocząć życie na nowo i... zrealizować marzenia. Sprzedaje mieszkanie, wyjeżdża z synem do Phoenix, gdzie dostaje pracę w przydrożnym barze. Tam poznaje Bena, z którym wiąże się uczuciowo – do czasu, dopóki go nie odzyska zazdrosna żona. Kolejne miasto, kolejny bar, w którym Alice zatrudnia się jako kelnerka. Tom, ogromnie nudzący się w Phoenix, tym razem znajduje towarzystwo dziewczyny poświęcającej mu wiele czasu na naukę gry na gitarze. Matka chłopca również się nie nudzi, wdając się w romans z Davidem, rozwiedzionym miejscowym farmerem. Syn nie akceptuje tego związku. Upija się, ucieka z domu, matka zrywa z kochankiem. Niebawem wszystko wróci do normy, Alice odnajdzie syna, pogodzi się z Davidem i nadal będzie marzyć o piosenkarskiej karierze...

Martin Scorsese, mistrz kina gangsterskiego, tym razem w przejmującej opowieści o samotnej kobiecie, która próbuje ułożyć sobie życie na nowo, zapewnić godną egzystencję sobie oraz synowi, a nawet zrealizować dawne marzenia. W tytułową postać wcieliła się Ellen Burstyn, i uczyniła to znakomicie, czego dowodem Oscar za najlepszą rolę (1975) oraz BAFTA (1976). Pozostałe nagrody BAFTA przyznano: filmowi, Diane Ladd za najlepszą rolę drugoplanową i Robertowi Getchellowi za scenariusz, notabene w pewnym stopniu zainspirowany doświadczeniami życiowymi Burstyn. „Zainteresował mnie problem odpowiedzialności oraz sytuacja kobiety, która zostaje sama z dzieckiem, i po kilkunastu latach małżeństwa staje nagle wobec konieczności podjęcia wielu decyzji, a nie wie, czego chce. Chciałem zająć się także analizą uczuć rodzących się między mężczyznami i kobietami, zobaczyć, jak można zniszczyć uczucia do kogoś, potem zakochać się na nowo, by znów powtórzyć te same błędy” – wyznaje amerykański reżyser.