Tadeusz Lampka – widzowie są najważniejsi

Tadeusz Lampka pochodzi z Elbląga. Jest absolwentem Wydziału Ekonomiki Produkcji Uniwersytetu Gdańskiego (1976) oraz Wyższego Studium Zawodowego Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej łódzkiej Szkoły Filmowej (1978). Natychmiast po ukończeniu studiów związał się z kinematografią, pracując w pionie produkcyjnym „Spirali” (1978) Krzysztofa Zanussiego, „Nauki latania” (1978) Sławomira Idziaka oraz serialu Pawła Komorowskiego „Misja” (1980). W 1980 zadebiutował jako II kierownik produkcji na planie dwóch filmów Zanussiego – „Kontrakt” i „Constans” oraz serialu Stefana Szlachtycza „Kto za?”. Trzy lata później, podczas przenoszenia na ekran – zarówno kinowy, jak i telewizyjny – przez Kazimierza Tarnasa „Szaleństw panny Ewy”, popularnej powieści Kornela Makuszyńskiego, pełnił już funkcję kierownika produkcji.

Kierował produkcją kilkunastu filmów i seriali, m.in. „…jestem przeciw” (1985) Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego, „Historii niemoralnej” (1990) Barbary Sass, „Piłkarskiego pokera” (1988) oraz „Panien i wdów” (1991) Janusza Zaorskiego. Pracował także nad ukończeniem produkcji „Na srebrnym globie” (1987) Andrzeja Żuławskiego, przerwanej brutalnie przez władze w 1978 roku. Dopiero osiem lat później – na początku 1986 roku – reżyser rozpoczął montaż i udźwiękowienie ocalałych 48 aktów filmu. Dokręcił także „obraz" do brakujących fragmentów pierwotnego scenariusza – sceny ulic Warszawy, na tle których opowiada z offu o brakujących sekwencjach.

Lampka jest założycielem firmy produkcyjnej MTL MAXFILM, która szybko stała się jednym z największych i najprężniej działających ośrodków produkcji filmowej w Polsce. „Swoją działalność zapoczątkowaliśmy w roku 1991. Od tego czasu wyprodukowaliśmy kilkanaście filmów fabularnych, których wyniki oglądalności biły kolejne rekordy popularności, a także kilkanaście seriali i programów telewizyjnych, których bohaterowie na stałe wpisali się w świadomość polskich widzów” – czytamy na stronie MTL MAXFILM.

Licznych dowodów na prawdziwość tych konstatacji dostarczają festiwalowe laury, a także wyniki frekwencyjne tytułów wyprodukowanych przez firmę Lampki. „Spona” (1998) Waldemara Szarka, ekranizacja bestsellerowej powieści „Sposób na Alcybiadesa” Edmunda Niziurskiego, została uhonorowana Poznańskimi Koziołkami na festiwalu Ale Kino (1998), „Zróbmy sobie wnuka” (2003) Piotra Wereśniaka – Złotym Granatem na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu (2004) oraz Brązowym Sierpem na tymże festiwalu dwa lata później w plebiscycie na najlepsze komedie dziesięciolecia, „Wkręceni” (2014) Wereśniaka sięgnęli w Lubomierzu po Złoty i Granatowy Granat (2014), ten pierwszy przyznany przez jury, ten drugi przez publiczność, a „Baczyński” (2013) Kordiana Piwowarskiego został nagrodzony w Chicago, Toronto i Koszalinie (2013).

Do tych festiwalowych trofeów trzeba dorzucić laury, których przyznanie warunkowane jest osiągnięciem wysokich wyników frekwencyjnych: „Tylko mnie kochaj” (2006), komedia romantyczna Ryszarda Zatorskiego, została uhonorowana Bursztynowymi Lwami (2006), jego kolejny film „Dlaczego nie!” (2007) – Diamentowym Biletem, „Nie kłam kochanie” (2008) Wereśniaka – kolejnym Diamentowym Biletem, „Och Karol 2” (2011) tegoż reżysera – kolejnymi Bursztynowymi Lwami, jego „Wkręceni 2” (2015) – Złotym, a „Misz masz, czyli kogel mogel 3” (2019) Piwowarskiego – Brylantowym Biletem. Warto dodać, że Lampka ma na swym koncie także SuperWiktora (2007). „Nasze produkcje tworzymy zawsze z myślą o widzach, a ich uznanie jest podstawą naszej satysfakcji z pracy, która jest naszą pasją!” – to motto jego, a także prowadzonej przez niego firmy.