Tomasz Orlicz – obrazem i głosem

Tomasz Orlicz pochodzi z Łodzi. Jest absolwentem teatrologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Po ukończeniu studiów związał się z warszawskim ośrodkiem Telewizji Polskiej, zaś w 1981 roku przeniósł się do ośrodka wrocławskiego. Poza uprawianiem telewizyjnej twórczości dokumentalnej zajmuje się także pracą pedagogiczną na Uniwersytecie Wrocławskim.

Jako scenarzysta i reżyser ma na swym koncie wiele filmów dokumentalnych, m.in. „Marcus von Gosen” (1998), poświęcony niemieckiemu malarzowi, szczególnie zasłużonemu dla Wrocławia, „Wycinanki pana N.” (2002), o cenzurze w PRL-u, „Katyń. Zbrodnia i wielkie kłamstwo” (2005), „Deus caritas est” (2006), przybliżający sylwetkę papieża Benedykta XVI, „Opowieści gołdapskiego lasu…” (2008), o ośrodku wypoczynkowym Radiokomitetu w Gołdapi, który w stanie wojennym przekształcono w kobiecy ośrodek internowania, a także kilka odcinków cyklu „Czarny serial” (2000), przypominającego wielkie katastrofy i kataklizmy czasów PRL-u, które wstrząsnęły opinią publiczną, jak m.in. wybuch w warszawskiej Rotundzie, pożar w rafinerii Czechowice-Dziedzice czy epidemia czarnej ospy we Wrocławiu.

Tomasz Orlicz również z powodzeniem uprawia profesję filmowego lektora, jego głos można usłyszeć w kilkudziesięciu dokumentach, a także w filmach fabularnych, m.in. „Jutro będzie niebo” (2001) Jarosława Marszewskiego, „Heavy mental” (2013) Sebastiana Buttnego, czy serialu „Świat według Kiepskich” (2010-2017).