Stanisław Plewa – dokument przede wszystkim

Pochodzi z Bydgoszczy. Jest absolwentem Wydziału Operatorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1976). Temat jego pracy dyplomowej, obronionej w 1984 roku, brzmiał: „Odwzorowanie barw przy użyciu lamp wyładowczych”.

Jako samodzielny operator zadebiutował zdjęciami do dokumentu Rudolfa Palarza „Oszukany anioł” (1978), poświęconego spotkaniu dwóch ludzi po trzydziestu latach. Ma na swym koncie zdjęcia do ponad pięćdziesięciu filmów dokumentalnych, m.in. do „Daru Młodzieży” (1983) Sergiusza Sprudina, uhonorowanego Wielkim Żaglem na Festiwalu Filmów „Ludzie i Morze” w Gdyni (1984), i „Życiorysu ciąg dalszy” (1987) Ignacego Szczepańskiego, nagrodzonego na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1988).

Spośród jego bogatego dorobku operatorskiego warto wymienić dokumenty Danuty Halladin, m.in. „Rynek” (1982), kręcony w rodzinnej Bydgoszczy, „Karczewice – fragmenty rozmów, 1983” (1983), „Były tam…” (1985); Ignacego Szczepańskiego, m.in. „Fragment rzeczywistości” (1985), „Lieber Kamerad Eichmenn” (1986); Tadeusza Pałki, m.in. „W cieniu pałacu” (1991), „Słodko, gorzko” (1992). Był także współautorem zdjęć dokumentu Pawła Kędzierskiego i Andrzeja Piekutowskiego „Wybór Polski” (1991), poświęconego pierwszym wolnym wyborom prezydenckim, a także trzech odcinków cyklu „Prezydenci” (1995) – „Gabriel Narutowicz 1922” i „Bolesław Bierut 1947-1952” Kędzierskiego oraz „Wojciech Jaruzelski 1989-1990” Bożeny Garus.

Ważne miejsce w jego dorobku zajmują zdjęcia do fabularyzowanych dokumentów Zdzisława Cozaca: „Trzcinica. Karpacka Troja” (2010) oraz „Wyspa władców” (2012) i „Krzyż i korona” (2016) z cyklu „Tajemnice początków Polski”. Ten pierwszy uhonorowany został na Festiwalu Filmów Archeologicznych w Krakowie (2010) za „nowatorskie przedstawienie wyników badań wykopaliskowych”, na pozostałe zaś spadła istna lawina nagród festiwalowych, m.in. w Eugene, Irun i Warszawie, Częstochowie i Niepokalanowie.

Warto wspomnieć, że Stanisław Plewa ma w swym dorobku także zdjęcia do jednego pełnometrażowego filmu fabularnego – „O rany, nic się nie stało!!!” (1987) Waldemara Szarka. Faktycznie „nic się nie stało”, jego życiową domeną pozostał film dokumentalny.