Iwona Blicharz – sztuka charakteryzacji

Jest absolwentką Policealnego Studium Charakteryzacji w Warszawie. Praktycznie zawodu uczyła się na planie „Odjazdu” (1991) Magdaleny i Piotra Łazarkiewiczów, „Końca gry” (1991) Feliksa Falka oraz kolejnego filmu Łazarkiewicza „Pora na czarownice” (1993), gdzie pełniła funkcję asystentki charakteryzatora.

Jako samodzielna charakteryzatorka zadebiutowała na planie „Samowolki” (1993) Falka. Ma na swym koncie blisko czterdzieści filmów fabularnych, m.in. „Pierścionek z orłem w koronie” (1992) i „Pannę Nikt” (1996) Andrzeja Wajdy, „Wielką wsypę” (1992) Jana Łomnickiego, „Enaka” (1992) Sławomira Idziaka, „Dwa księżyce” (1993) Andrzeja Barańskiego, „Tatę” (1995) Macieja Ślesickiego, „Prowokatora” (1995) Krzysztofa Langa, „Złote runo” (1995) Janusza Kondratiuka, „Kilera” (1997) i „Kiler-ów 2-óch” (1999) Juliusza Machulskiego, „Historie miłosne” (1997), „Tydzień z życia mężczyzny” (1999),  „Duże zwierzę” (2000), „Pogodę na jutro” (2003) i „Korowód” (2007) Jerzego Stuhra, „Różę” (2011), „Drogówkę” (2013) i „Wołyń” (2016) Wojtka Smarzowskiego, „Kamienie na szaniec” (2014) Roberta Glińskiego.

Pracowała także na planie wielu popularnych seriali, m.in. „Kuchni polskiej” (1991-1993) Jacka Bromskiego, „Matek, żon i kochanek” (1998) Juliusza Machulskiego i „Przeprowadzek” (2000-2001) Leszka Wosiewicza, a także „Złotopolskich” (1997-2010), „M jak miłość” (2000-2019) i „Kryminalnych” (2004-2008).