Rafał Kalinowski – piękno, pietyzm, pamięć

Z urodzenia jest krakowianinem. Zanim wyjechał do Łodzi, by studiować na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej, ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po studiach w łódzkiej Szkole Filmowej (1975) wyreżyserował spektakl telewizyjny „Czełkasz” (1978), według własnego scenariusza, opartego na utworze Maksyma Gorkiego pod tym samym tytułem, z Jerzym Bińczyckim i Mieczysławem Grąbką w rolach głównych , a następnie trafił na plan telewizyjnych filmów Wiesława Helaka – „Własna wina” (1979) oraz Juliusza Janickiego – „Przed maturą” (1980), gdzie pełnił funkcję II reżysera. Był także współscenarzystą „Własnej winy”, podobnie jak „Mgły” (1983), dyplomowego filmu Adama Kuczyńskiego.

W 1984 roku przeniósł na telewizyjny ekran „Zamianę”, znane opowiadanie Jurija Trifonowa, z Edwardem Lubaszenką w roli głównej, a w 2001 roku rozpoczął realizację wieloodcinkowego telewizyjnego cyklu dokumentalnego „Piękno, pietyzm, pamięć”, którego poszczególne odcinki poświęcił mało znanym, a godnym upamiętnienia zabytkom sztuki sakralnej, m.in.: „Piękno usynowione. Kościół pod wezwaniem św. Wojciecha i Stanisława z Cmolasu”, „Piękno wytrwałe. Kościół św. Leonarda w Lipnicy Murowanej”, „Piękno wygasłe. Kościół św. Jana Chrzciciela w Olszówce. Perła Gorców”.