Wojciech Żukrowski

Pisarz, publicysta i scenarzysta. Zaraz po zdaniu matury w 1934 roku debiutował jako prozaik na łamach „Kuźni Młodych”. Następnie dostał się na Uniwersytet Jagielloński na prawo, ale już po roku przeniósł się na polonistykę na Uniwersytet Wrocławski, którą ukończył dopiero po wojnie. W 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej – walczył m.in. w obronie Narwi pod Różanem. Okres wojny spędził w Krakowie, gdzie brał udział w konspiracyjnym życiu kulturalnym. w 1941 roku miał miejsce jego debiut poetycki – na łamach „Miesięcznika literackiego” opublikował zbiór wierszy „Rdza”. Jednocześnie był oficerem AK – dowodził jednostką „Żelbet”. Rozgłos jako pisarzowi przyniósł mu dopiero cykl opowiadań o tematyce okupacyjnej „Z kraju milczenia”, z których największą popularnością cieszyła się „Lotna” zekranizowana przez Andrzeja Wajdę w 1959 roku.

Po wojnie został oficerem Ludowego Wojska Polskiego, a także aktywnie działał w Związku Literatów Polskich. W latach 50-tych przez rok był korespondentem wojennym w Północnym Wietnamie oraz Laosie i w Chinach. Jako scenarzysta współpracował z największymi polskimi reżyserami m.in. z Jerzym Hoffmanem, Andrzejem Wajdą czy Jerzym Passendorferem, z którym współpracował najdłużej. Za jego najsłynniejszą książkę, która wywołała największe poruszenie uważa się „Kamienne tablice”. Dzieło zawierało niesamowicie śmiałe sceny erotyczne. Oprócz książek obyczajowych, wojennych i scenariuszy filmowych Wojciech Żukrowski zajmował się również literaturą dziecięcą. Za „Porwanie w Tiutiurlistanie” został nagrodzony Orderem Uśmiechu”. Od lat 70-tych zajmował się polityką. Był posłem na sejm jako poseł bezpartyjny z okręgu chorzowskiego (1972-1989). W 1983 roku został przewodniczącym Krajowej Rady Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Stanowisko to pełnił do 1989 roku. Zmarł 26 sierpnia 2000 roku w Warszawie.