Samuel Fuller

Posiadający polskie korzenie Samuel Michael Fuller (nazwisko rodziców to Rabinovitch) urodził się w 1912 roku w Worcester w amerykańskim stanie Massachusetts. Zanim trafił do kina pracował jako dziennikarz oraz zarabiając jako pisarz podrzędnych powieści sensacyjnych. W wieku dwudziestu kilku lat zaczął pisać scenariusze, często nie podpisując się pod nimi własnym nazwiskiem. W czasie II wojny światowej służył między innymi w Afryce i Normandii, a przy okazji wyzwalania jednego z nazistowskich obozów koncentracyjnych nakręcił na taśmie 16mm film dokumentalny. Ponad trzydzieści lat później wykorzystał swoje wojenne wspomnienia przy realizacji jednego ze swoich najgłośniejszych filmów – „Wielkiej Czerwonej Jedynki” (1980 r.)

Kiedy pojawiła się okazja, zaproponował darmo swoje pisarskie usługi w zamian za możliwość debiutu za kamerą. „I Shot Jesse James” z 1949 roku był dla Fullera początkiem nowego rozdziału w życiu, choć dopiero „The Steel Helmet” z 1951 roku, bezkompromisowa opowieść o trwającej ówcześnie wojnie w Korei, przyniosła mu reputację niezależnego twórcy, który nie boi się kontrowersyjnych tematów.

Po sukcesie „The Steel Helmet” Fullerem zainteresowały się wielkie studia. Podpisawszy kontrakt na siedem filmów z 20th Century Fox, amerykański twórca nakręcił między innymi „Fixed Bayonets”, kolejne starcie z wojną w Korei. Niedługo potem Fuller założył własną firmę produkcyjną, której pierwszym dzieckiem był „Park Row” (1952 r.), opowieść o amerykańskim dziennikarstwie. Rok później powstał jego najbardziej znany film, czarny kryminał „Kradzież na South Street”. W latach 60. Fuller kręcił niskobudżetowe obrazy mierzące się z tematami tabu kultury amerykańskiej – „Shock Corridor” (1963 r.) opowiada o szpitalu psychiatrycznym, a „The Naked Kiss” (1964 r.) o prostytutce, która pragnie zmienić swoje życie.

W 1982 roku, tuż po „Wielkiej Czerwonej Jedynce”, Fuller nakręcił „White Dog”, który został uznany przez studio Paramonut za zbyt kontrowersyjny i odłożony na półkę. Fuller wyjechał wtedy do Francji i nie nakręcił już nic w Stanach Zjednoczonych. Zmarł jednak w Hollywood, w 1997 roku, już po zakończeniu kariery. Jego ostatnim filmem były „Dziewczyny w więzieniu” z 1994 roku.